Ligota Książęca (województwo opolskie)
Ligota Książęca (niem. Fürsten Ellguth) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Namysłów.
| wieś | |
.jpg) Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
401[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
46-166[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ONA |
| SIMC |
0499590 |
Położenie na mapie gminy Namysłów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu namysłowskiego  | |
 51°01′05″N 17°34′27″E/51,018056 17,574167[1]
| |
Najstarsza znana przesłanka źródłowa dotycząca tej miejscowości pochodzi z roku 1425 i dotyczy transakcji sprzedaży dwóch folwarków we wsi, której dokonał rycerz Hans Baruth ze swoim bratem Zygfrydem[4].
Od 1 stycznia 1955 miejscowość administracyjnie należy do województwa opolskiego, wcześniej znajdowała się w województwie wrocławskim (w gminie Miłocice w powiecie oleśnickim). W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ligota Książęca, po jej zniesieniu w gromadzie Przeczów. Od 1 stycznia 1973 do 30 października 1975 miejscowość była siedzibą gminy Ligota Książęca.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0499608 | Wszeradów | przysiółek |
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- kościół parafialny noszący wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii. Powstał w roku 1844 jako świątynia ewangelicka. W ostatnich dniach maja 1945 r. żołnierze Armii Czerwonej podpalili obiekt. Mieszkańcom wsi udało się odbudować kościół w latach 1956–1957. 15 sierpnia 1957 r. świątynię poświęcono, a już 3 października tegoż roku erygowano tutejszą parafię. Tego samego dnia nastąpiło również intronizowanie obrazu Patronki kościoła Matki Boskiej Otynijskiej[8]. Obraz ten, namalowany przez Kazimierza Ładońskiego w 1718 r., został po II wojnie światowej przywieziony wraz z wyposażeniem kościelnym z Otyni w dawnym województwie stanisławowskim. 15 sierpnia 1997 r. odbyła się jego koronacja[9].
- dom nr 66 (dawny dwór), z ok. 1900 r.
- W miejscowości jest jeden z trzech w powiecie namysłowskim krzyży pokutnych.
Edukacja
edytujDzieci i młodzież z tej oraz okolicznych miejscowości uczęszczają do Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ligocie Książęcej. W jego skład wchodzą przedszkole oraz Szkoła Podstawowa im. Bolesława Chrobrego. Przedszkole funkcjonuje w budynku remizy strażackiej (mieści się w nim również wiejska świetlica), zaś szkoła posiada własny budynek. Na początku XXI w. wybudowana została sala gimnastyczna, a w ostatnich latach również boisko sportowe ze sztuczną nawierzchnią[10].
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 68192
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 652 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ M. Goliński, E. Kościk, J. Kęsik, Namysłów. Z dziejów miasta i okolic, Namysłów: Namislavia, 2006, s. 93, ISBN 978-83-60537-00-8.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 55.
- ↑ Historia obrazu Matki Boskiej Otynijskiej; strony parafii. [dostęp 2014-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)].
- ↑ PEREGRINUS | artykuły| sanktuaria w Polsce| Ligota Książęca [online], www.bp.ecclesia.org.pl [dostęp 2023-04-11].
- ↑ Zespół Szkolno-Przedszkolny w Ligocie Książęcej [online], zspligotaksiazeca.szkolnastrona.pl [dostęp 2021-02-27].
Literatura
edytujLigota Książęca: Sanktuarium Maryjne, Parafia Wniebowzięcia NMP Ligota Książęca – Wydawnictwo Aga, Wrocław 2003.