Liczkowce

Liczkowce
Личківці
	; Ruiny kościoła katolickiego w Liczkowcach
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	czortkowski
Hromada	Husiatyn
Powierzchnia	3,542 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 1313; 370,69 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3557
Kod pocztowy	48253
	Położenie na mapie Ukrainy Liczkowce
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Liczkowce
	49°08′46″N 26°09′36″E/49,146111 26,160000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Liczkowce (ukr. Личківці, Łyczkiwci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim, w hromadzie Husiatyn, nad rzeką Gniłą, ok. 2 km od jej ujścia do Zbrucza.

Historia

Światowid, pochodzący z IX wieku (przekazany do Muzeum Archeologicznego)

Do 17 września 1939 należała do Polski – województwo tarnopolskie (Małopolska Wschodnia), po czym włączona została do Ukraińskiej SRR, a później, w roku 1991 do Ukrainy.

W 1848, w pobliżu wsi, której właścicielem był Konstanty Zaborowski^[1], z rzeki Zbrucz wydobyto sławny posąg – Światowid, pochodzący z IX wieku (przekazany do Muzeum Archeologicznego w Krakowie).

Osobny artykuł: Światowid ze Zbrucza.

Do czasu II wojny światowej Liczkowce zamieszkane były w większości przez Polaków. Ludność ukraińska stanowiła mniejszość. We wsi znajdowała się polska szkoła podstawowa, oraz katolicki kościół z 1728 r., który w czasie wojny został zamieniony na magazyn. Budynek jest obecnie ruiną^[2].

Stacjonowały tu jednostki graniczne Wojska Polskiego: w lutym 1922 w Liczkowcach wystawiła placówkę 1 kompania 23 batalionu celnego. W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy A zamordowali tutaj 15 Polaków^[3].

Do 2020 roku część rejonu husiatyńskiego, od 2020 – czortkowskiego^[4].

Przesiedleńcy

Po II wojnie światowej, w konsekwencji czystki etnicznej w Małopolsce Wschodniej, której na ludności polskiej dopuszczali się członkowie OUN i UPA, oraz w następstwie zmian granic kraju, polscy mieszkańcy Liczkowiec zmuszeni zostali do przesiedlenia się na zachodnie Ziemie Odzyskane (1946)^[5].

Największym skupiskiem byłych mieszkańców Liczkowiec jest miejscowość Wierzbowa na Dolnym Śląsku. Dla zaznaczenia swojego związku z Liczkowcami nowi mieszkańcy Wierzbowej (wcześniej niem. Rückenwaldau) obrali dla kościoła w Wierzbowej wezwanie tożsame z kościołem w Liczkowcach tj. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Dość duża grupa mieszkańców Liczkowiec osiedliła się także we wsi Rurzyca w gminie Goleniów w woj. zachodniopomorskim. Zofia Rzepa, była mieszkanka Liszkowiec, a obecnie Rurzycy, przywiozła do Polski tablicę z orłem w koronie i napisem „Urząd Gminy Liczkowce", którą jej babcia ukryła w dniu agresji ZSRR na Polskę i przechowała przez całą wojnę. Tablica od listopada 2011 r. jest eksponowana w goleniowskiej izbie pamięci^[6].

Zabytki

zamek – nieistniejący
Kościół z 1728 roku – w ruinie

Urodzeni

Wincenty Leon Szeptycki – generał brygady powstania listopadowego
Tymon Zaborowski – wieszcz Miodoboru, znany polski poeta patriotyczny

Przypisy

↑ Bogumiła Sawa-Sroczyńska, Mieczysław Ludwik Potocki — konserwator zabytków Galicji i historyk Zamościa, „Ochrona Zabytków”, 34/3—4 (134—135) s. 162, 1981
↑ Ruiny kościoła. [dostęp 2010-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 234, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
↑ Розпорядження Кабінету Міністрів України від 12 червня 2020 року № 724-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Тернопільської області»
↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939 - 1946., Wrocław: „Nortom”, 2004, ISBN 83-89684-50-0, OCLC 69633471 .
↑ Ryzykowali życie dla godła [online], goleniowska.com, 14 listopada 2011 [dostęp 2020-05-18] (pol.).

Zobacz też

Bibliografia

Józef Anczarski: Kronikarskie zapisy z lat cierpień i grozy w Małopolsce Wschodniej 1939 - 1946. Wydawnictwo Bł. Jakuba Strzemię Archidiecezji Lwowskiej Ob. Łac. - Oddział w Krakowie, Lwów-Kraków 1998. ISBN 83-906044-6-9

Linki zewnętrzne

Ludwik Dziedzicki, Liczkowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 213 .
Fotografie zrujnowanego kościoła NPNMP w Liczkowcach, 2009. panoramio.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[1] Bogumiła Sawa-Sroczyńska, Mieczysław Ludwik Potocki — konserwator zabytków Galicji i historyk Zamościa, „Ochrona Zabytków”, 34/3—4 (134—135) s. 162, 1981

[2] Ruiny kościoła. [dostęp 2010-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].

[3] HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 234, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .

[4] Розпорядження Кабінету Міністрів України від 12 червня 2020 року № 724-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Тернопільської області»

[5] HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939 - 1946., Wrocław: „Nortom”, 2004, ISBN 83-89684-50-0, OCLC 69633471 .

[6] Ryzykowali życie dla godła [online], goleniowska.com, 14 listopada 2011 [dostęp 2020-05-18] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]