Liadroporus
Liadroporus – wymarły rodzaj chrząszczy z rodziny pływakowatych i podrodziny Liadytiscinae. Obejmuje tylko jeden gatunek, Liadroporus elegans. Żył w kredzie na terenie współczesnych Chin.
| Liadroporus | |
| Prokin et Ren, 2010 | |
| Okres istnienia: kreda wczesna | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Liadroporus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Liadroporus elegans Prokin et Ren, 2010 | |
Taksonomia
edytujRodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2010 roku przez Aleksandra Prokina i Ren Donga. Opisu dokonano na podstawie skamieniałości odnalezionych w Formacji Yixian na terenie chińskiego Huanbanjigou. Pochodzą one z kredy wczesnej. Nazwa rodzajowa to połączenie nazw Liadytiscus i Hydroporus, zaś epitet gatunkowy oznacza po łacinie „elegancki”[1].
Autorzy opisu sklasyfikowali ten rodzaj w podrodzinie Liadytiscinae[1]. W 2013 roku została ona zrewidowana przez Prokina, Piotra Petrowa, Wang Bo i Aleksandra Ponomarenkę. Wówczas rodzaj ten umieszczono wraz z rodzajami Liadytiscus i Liadyxianus w plemieniu Liadytiscini, a pozostałe rodzaje podrodziny w plemieniu Mesoderini[2].
Morfologia
edytujChrząszcz o jajowatym w zarysie ciele długości 10 mm i szerokości 4,3 mm. Głowa jego była częściowo wycofana w głąb przedtułowia[1], zaopatrzona w oczy złożone o niewyciętych przednich krawędziach[2] oraz nitkowate czułki zbudowane z 11 członów. 3,7 raza szersze niż dłuższe przedplecze miało lekko zaokrąglone i rozwarte kąty przednie, zaokrąglone boki i ostre kąty tylne[1]. Tarczka była od zewnątrz widoczna. Pokrywy były nie szersze od przedplecza, o równoległych bokach, pozbawione wcięcia czy kolca na wierzchołku i miały gładką powierzchnię[2]. Epipleury były szerokie u nasady i dalej stopniowo się zwężające, zanikając na wysokości środka piątego z widocznych sternitów odwłoka. Przedpiersie zaopatrzone było w żeberko. Zapiersie (metawentryt) miało część środkową wyniesioną i zaokrągloną. Płytki zabiodrzy były nieco dłuższe od skrzydełek bocznych zapiersia. Wyrostki zabiodrzy miały zaokrągloną krawędź tylną. Genitalia samca cechowały się obecnością trzech kępek włosków na lewej paramerze oraz rozszerzonym u podstawy i spiczastym u szczytu prąciem z lekko zafalowaną krawędzią grzbietową[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e A.A. Prokin, D. Ren. New Mesozoic diving beetles (Coleoptera, Dytiscidae) from China. „Paleontological Journal”. 44 (5), s. 526–533, 2010.
- ↑ a b c Alexander A. Prokin, Pyotr N. Petrov, Bo Wang, Alexander G Ponomarenko. New fossil taxa and notes on the Mesozoic evolution of Liadytidae and Dytiscidae (Coleoptera). „Zootaxa”. 3666, s. 137-159, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3666.2.2.