Li Cunxu
Li Cunxu (chiń. 李存勗; pinyin Lǐ Cúnxù), cesarz Zhuangzong (chiń. upr. 庄宗; chiń. trad. 莊宗; pinyin Zhuāngzōng) późniejszej dynastii Tang
| |||||||||||
| |||||||||||
Anonimowy portret Li Cunxu znajdujący się w Narodowym Muzeum Pałacowym w Tajpej | |||||||||||
Cesarz Chin | |||||||||||
Okres | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Następca | |||||||||||
Dane biograficzne | |||||||||||
Dynastia | |||||||||||
Data urodzenia |
2 grudnia 885 | ||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||
Ojciec |
Li Keyong | ||||||||||
Żona |
Urodzony w 885, był królem państewka Jin (晋), które zostało stworzone na terenach chińskich przez tureckie plemiona Shatuo. Państwo odziedziczył po swoim ojcu Li Keyongu, który prowadził wojny z Późniejszą dynastią Liang. Li Cunxu kontynuował dzieło ojca podbijając terytoria wroga, którego ostatecznie pokonał w 923 i ogłosił powstanie późniejszej dynastii Tang, która miała być restauracją dynastii Tang. Dla podkreślenia kontynuacji przeniósł stolicę do Luoyangu (dawnej wschodniej stolicy Tangów), i koronował się jako cesarz pod imieniem Zhuangzong.
Trzy lata po pokonaniu Późniejszej Liang zginął w czasie buntu wojska wywołanego przez oficerów. Rządy po nim objął po nim przyrodni brat Li Siyuan.
Bibliografia
edytuj- Frederick W. Mote, Imperial China: 900-1800, Harvard University Press, 1999
- Gumilow Lew, Śladami cywilizacji Wielkiego Stepu, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2004