Leszek Solski
Leszek Kazimierz Solski (ur. 23 listopada 1935[1] w Baranowiczach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski działacz Rodzin Katyńskich.
| Imię i nazwisko urodzenia |
Leszek Kazimierz Solski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier budownictwa, działacz społeczny |
| Miejsce zamieszkania | |
| Edukacja |
Wydział Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej |
| Rodzice |
Halina Kawecka |
| Małżeństwo |
Ewa Solska |
| Dzieci |
Joanna, Hanna |
| Krewni i powinowaci |
Adam Solski (stryj) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujJego rodzicami byli: Halina, z domu Kawecka i kapitan Kazimierz Solski (1900-1940), oficer artylerii konnej w szeregach 9 Dywizjonu Artylerii Konnej Nowogródzkiej Brygady Kawalerii (był m.in. adiutantem gen. Władysława Andersa)[2], aresztowany w 1939 przez NKWD, więziony w obozie w Kozielsku i 17 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu. Brat Kazimierza, major Adam Solski był osadzony wspólnie z nim obozie kozielskim i 9 kwietnia 1940 także został ofiarą zbrodni katyńskiej[3].
Pod koniec II wojny światowej trafił przez obóz w Pruszkowie do Buchenwaldu, a następnie do obozu pracy w Lehrte koło Hanoweru, skąd wraz z matką został uwolniony dzięki staraniom jej szwagra[4]. Po powrocie do Polski po wojnie zamieszkali w Toruniu.
Absolwent Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej[5].
Po przejściu na emeryturę oddawał się swoim hobby, zapisał się do Uniwersytetu Trzeciego Wieku, od końca lat 80 działał w ramach Rodzin Katyńskich. W 1990 dzięki wsparciu pracowników Biblioteki Politechniki Gdańskiej zorganizował w Gdańsku wystawę „Fotograficzne archiwum pamiątek po zamordowanych z Gdańskiej Rodziny Katyńskiej”, którą obejrzeli m.in. Ronald Reagan i Nancy Reagan[6]. Później był współtwórcą epitafium katyńskiego w kościele św. Brygidy w Gdańsku[7].
Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku[8], udając się wraz z polską delegacją na uroczystości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej (w Katyniu zamordowani zostali jego ojciec Kazimierz i stryj Adam[9]). 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. 22 kwietnia 2010 pochowano go w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu (rejon IV, taras I-1a-26)[11].
Był żonaty z Ewą, z którą miał córki Joannę i Hannę[12]. Mieszkali w Gdańsku, a przez ostatnie dwadzieścia lat w Sopocie[13].
17 kwietnia 2011 w kościele „Gwiazda Morza” w Sopocie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[14].
Przypisy
edytuj- ↑ Список погибших при авиакатастрофе Ту-154 w serwisie lifenews.ru [dostęp 12 maja 2010]
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 205-206, 208.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 210-211, 213.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 216-217.
- ↑ Leszek Solski. tvn24.pl, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 kwietnia 2010)].
- ↑ Leszek Solski. tokfm.pl, 15 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-28].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 231.
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-28].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 26.
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 16 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-28].
- ↑ Leszek Solski spoczął w Alei Zasłużonych w Gdańsku. wiadomosci.wp.pl, 22 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-28].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 26, 222-223.
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 227.
- ↑ Sopot: Odsłonięto tablicę ku czci Leszka Solskiego. dziennikbaltycki.pl, 17 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-21].
Bibliografia
edytuj- Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.