Leonid (Skobiejew)

Leonid, imię świeckie Jewgienij Dmitrijewicz Skobiejew (ur. 1851, zm. 19 stycznia 1932 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny, od 1922 związany z ruchem odnowicielskim.

Leonid

Jewgienij Skobiejew
Kraj działania	ZSRR
Data urodzenia	1851
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1932 Moskwa
Miejsce pochówku	Cmentarz Wagańkowski
Arcybiskup orłowski (w Żywej Cerkwi)
Okres sprawowania	1922-1923
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Żywa Cerkiew
Śluby zakonne	do 1901
Prezbiterat	do 1901
Chirotonia biskupia	12 lipca 1920

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 lipca 1920
Konsekrator	Tichon

Życiorys

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, następnie także Wojskową Akademię Artylerii, studia prawnicze oraz studia na Moskiewskiej Akademii Duchownej. Wstąpił do monasteru, by zrobić karierę w hierarchii Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Uzyskał stopień magistra w zakresie teologii prawosławnej i był następnie rektorem seminarium duchownego w Wilnie w latach 1901-1903. Do 1914 był kolejno przełożonym monasterów Przemienienia Pańskiego w Nowogrodzie Siewierskim, Przemienienia Pańskiego w Penzie, Przemienienia Pańskiego i św. Abrahamiusza w Smoleńsku. Od 1914 kierował monasterem Opieki Matki Bożej w Astrachaniu. W 1918 jest wzmiankowany jako przełożony monasteru Starogołutwińskiego w Kołomnie, skąd został skierowany do monasteru Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Moskwie, by zastąpić archimandrytę Atanazego (Sambikina), który porzucił klasztor.

12 lipca 1920 patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon wyświęcił go na biskupa kowrowskiego, wikariusza eparchii włodzimierskiej. W 1921 biskup Leonid objął katedrę wierneńską. Już w roku następnym przystąpił do ruchu odnowicielskiego.

W Żywej Cerkwi został administratorem eparchii moskiewskiej, następnie zaś został podniesiony do godności arcybiskupiej i mianowany najpierw arcybiskupem krutickim, a następnie arcybiskupem penzeńskim i sarańskim. Współpracował z biskupem Antoninem (Granowskim). Również w 1922 władze radzieckie umieściły patriarchę Tichona w areszcie domowym. GPU na próżno starało się wymusić na nim rezygnację z kierowania Kościołem i przekazanie urzędu patriarchy Leonidowi (Skobiejewowi) lub Antoninowi (Granowskiemu).

Od października 1922 do marca 1923 był w Żywej Cerkwi arcybiskupem orłowskim, następnie odszedł w stan spoczynku. Brał udział w II Wszechrosyjskim Soborze, zwołanym przez działaczy odnowicielskich. W 1928 honorowo otrzymał godność metropolity, zaś w 1931, w dniu swoich 80. urodzin, otrzymał honorowe członkostwo w Synodzie Żywej Cerkwi. Zmarł dwa lata później, nigdy nie powracając do kanonicznej Cerkwi. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie.