Leonard Szmurło
Leonard Szmurło (ur. 16 kwietnia 1876 w Klepaczach, zm. po 1 marca 1940) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ziemianin.
 podpułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1876 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1 marca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant szpitala |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 16 kwietnia 1876 w majątku Klepacze, w gminie Dmitrowicze powiatu brzeskiego guberni grodzieńskiej, w rodzinie Kaliksta i Marcjanny[1][2][3]. Był bratem Mikołaja (1879–1945), majora uzbrojenia Wojska Polskiego[4][5][6], odznaczonego Krzyżem Walecznych i Medalem Zwycięstwa[7].
W 1902 uzyskał dyplom lekarza[8][9][10]. W czasie I wojny światowej był działaczem Związku Wojskowych Polaków i członkiem Stowarzyszenia Polityczno-Społecznego „Ognisko” w Wiaźmie[3].
W czasie wojny z bolszewikami był starszym ordynatorem Szpitala Wojskowego w Wilnie. Na tym stanowisku 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora lekarza, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[11]. Do wiosny 1921 był komendantem Szpitala Polowego Nr 206, a następnie komendantem Szpitala Wojskowego w Piotrkowie[12][13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 56. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4[14]. Później pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr IX w Brześciu pozostając oficerem nadetatowym IX Batalionu Sanitarnego[15][16]. W listopadzie 1927 został przydzielony z 9 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego do 9 Szpitala Okręgowego w Brześciu na stanowisko komendanta[17][18]. Z dniem 31 marca 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego[20]. Mieszkał w Brześciu przy ul. 3 Maja 15[8], a później 40, gdzie praktykował jako chirurg[9][10].
Był właścicielem majątku Perepiłki w powiecie brzeskim[3]. 13 grudnia 1939 został aresztowany w Brześciu i tam więziony[3]. W marcu 1940 wywieziony do więzienia w Mińsku[3]. Zaginiony[3]. Jego rodzina w kwietniu 1940 została deportowana do Kazachstanu[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21][2][22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[1]
5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
- ↑ a b c d e f g h Wyrwa 2015 ↓, s. 86.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364, 858.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503.
- ↑ a b Konopka 1936 ↓, s. 80.
- ↑ a b Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 44.
- ↑ a b Spis urzędowy lekarzy 1939 ↓, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 749.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 48 z 30 kwietnia 1921, pkt. 6.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 447.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 311, tu urodzony 4 kwietnia 1876.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1121, 1173, 1198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1067, 1079.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 318.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 709, 725.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 375, 798, tu także urodzony 4 kwietnia 1876.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2022-11-03].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Konopka: Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1936.
- Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1938.
- Lekarze. W: Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy : aptek, szpitali, ubezpieczalni społecz., ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny. Warszawa: Ministerstwo Opieki Społecznej, 1939.
- Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? Lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Warszawa: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.