Leon Pająk
Leon Pająk (ur. 5 października 1909 w Krasnej Dąbrowie, zm. 26 listopada 1990 w Kielcach) – porucznik Wojska Polskiego, obrońca Westerplatte, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1990 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1930–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
20 Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Zarys biografii
edytujSłużbę wojskową rozpoczął w 1930 jako szeregowy w 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej w Krakowie. W 1931 podjął naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. Promocję oficerską uzyskał 15 sierpnia 1934 z 33 lokatą. Pierwszy przydział służbowy otrzymał w 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach, w którym objął dowództwo plutonu piechoty. W marcu 1938 został dowódcą kompanii ciężkich karabinów maszynowych. 15 marca 1939 otrzymał awans na stopień porucznika i wraz z utworzonym plutonem wartowniczym został skierowany do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.
Podczas obrony WST dowodził placówką „Prom”. W pierwszym dniu walk został ciężko ranny w brzuch, krocze i nogi, i przetransportowany do koszar, gdzie mimo beznadziejnego stanu, przetrwał do kapitulacji dzięki pomocy kapitana-lekarza Mieczysława Słabego[1]. Do stycznia 1940 przebywał w niemieckim szpitalu. Następnie był osadzony w obozach jenieckich, m.in. w oflagach XII A w Hadamarze i VII A w Murnau.
Po wyzwoleniu z niewoli został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. Dowodził 4 kompanią 9 Bolońskiego Batalionu Strzelców Karpackich. Do kraju wrócił 5 grudnia 1946. Osiedlił się w Kielcach, gdzie pracował w zakładach wyrobów metalowych.
1 września 1971, podczas uroczystości pochowania na Westerplatte prochów Henryka Sucharskiego, złożył swemu dowódcy ostatni raport, w którym wypowiedział słowa: „Panie majorze, Westerplatte jest znowu polskie!”.
Pająk zapoczątkował ewidencjonowanie żyjących westerplatczyków. W 1985 został wpisany do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich. Został honorowym obywatelem Gdańska i Kielc[2]. W 1989 awansowano go do stopnia komandora Marynarki Wojennej RP. Był także członkiem i wieloletnim prezesem kieleckiego oddziału ZBoWiD[3].
Zmarł 26 listopada 1990. Został pochowany na cmentarzu Starym w Kielcach.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11940[4]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1981)[5]
Film
edytujW wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać por. Leona Pająka zagrał Bogdan Niewinowski.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Gazeta Warszawska - Aldona Zaorska, Mieczysław Słaby... (pol.) [dostęp 2011-11-24]
- ↑ Anna Krawiecka - Zapomniany obrońca Westerplatte (pol.) [dostęp 2011-11-25]
- ↑ A. Heda, Wspomnienia "Szarego", Oficyna Wydawnicza Interim, Warszawa 1991, ISBN 83-85083-18-9, s.9
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 478.
- ↑ 150 żołnierzy Września otrzymało medale "Za udział w wojnie obronnej 1939" /w/ Trybuna Robotnicza, nr 175, 2 września 1981, s. 2