Leokadia Penners
Leokadia Wiśniewska, primo voto Wiśniewska-Penners[1], secundo voto Schmits (ur. 10 kwietnia 1921[2][3], zm. 2 października 2009 w Mönchengladbach) – polska lekkoatletka, dwunastokrotna mistrzyni Polski.
| Data i miejsce urodzenia |
10 kwietnia 1921 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 października 2009 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
1937-1939, 1945-1946: Pomorzanin Toruń | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujByła wychowanką Pomorzanina Toruń, gdzie startowała przed wojną oraz w pierwszych latach powojennych. Następnie reprezentowała barwy Bałtyku Gdynia, GKS Grudziądz, Gedanii Gdańsk i Spójni Gdańsk[2][3].
Z pierwszego małżeństwa miała córkę Elisabet i syna Huberta[1]. Urodzone prawdopodobnie odpowiednio w 1942 i 1944[4]
Latem 1946 roku została zawieszona ponieważ zarzucono jej poślubienie niemieckiego żołnierza narodowości holenderskiej[5].
Chociaż po wojnie występowała w klubach gdańskich, to po zakończeniu kariery wróciła do Torunia[1].
Uprawiała wiele konkurencji lekkoatletycznych, ale największe sukcesy odniosła w skoku w wzwyż oraz w biegach sztafetowych i przez płotki. Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła łącznie 14 medali, w tym 9 złotych, cztery srebrne i jeden brązowy[6]:
- Tytuły mistrzowskie:
- skok wzwyż – 5 razy (1938, 1939, 1946, 1947, 1948)
- bieg na 80 m przez płotki – 1939
- sztafeta 4 × 100 m – 1939
- sztafeta 4 × 200 m – 1939
- sztafeta 100+100+200+500 m – 1947
- Tytuły wicemistrzowskie
- bieg na 80 m przez płotki – 2 razy (1948, 1949)
- sztafeta 4 × 100 m – 1948
- sztafeta 200+100+80+60 m – 1947
- Brązowy medal
- sztafeta 4 × 100 m – 1937
Na zimowych mistrzostwach Polski zdobyła sześć medali, w tym trzy złote, jeden srebrny i dwa brązowe (w 1948 złoto w biegu na 50 m ppł, skoku wzwyż i sztafecie 4 x 50 m, w 1950 srebro w skosu wzwyż, brąz w biegu na 50 m ppł i w sztafecie 4 x 50 m[7].
W 1939 czterokrotnie sztafeta z jej udziałem poprawiała klubowy rekord Polski:
Rekordy życiowe
edytuj- skok wzwyż – 1,425 (1947)
- bieg na 80 m przez płotki – 13,5 (1948)
- bieg na 100 m – 13,4 (1948)[8][9]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Facebook [online], facebook.com [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ a b Henryk Kurzyński: Polska lekkoatletyka w latach 1945-1960. T. 1. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, październik 2014, s. 198. ISBN 978-83-64544-06-4.
- ↑ a b c d e Henryk Kurzyński, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko: Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 420-421.
- ↑ Lekkoatletki zmieniły w czasie wojny nazwiska i wychowują teraz swoje dzieci. „Kurier Sportowy”. 2, s. 6, 31.07.1945.
- ↑ Wiśniewską-Pennersową zajął się PZZ w Bydgoszczy. „Kurier Sportowy”. 31, s. 3, 12-15.08.1946.
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 460. ISBN 978-83-934369-0-3.
- ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 452. ISBN 978-83-64544-00-2.
- ↑ Nota biograficzna. bieganie.pl. [dostęp 2016-11-27]. (pol.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Janusz Rozum i Komisja Statystyczna PZLA: Polska lekkoatletyka 1945-1960: Tabele. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, grudzień 2014, s. 307. ISBN 978-83-64544-07-1.