Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
Złoty medal	Stany Zjednoczone
Srebrny medal	Polska
Brązowy medal	Francja

Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Sztafetę 4 × 100 metrów mężczyzn podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio rozegrano 20 (eliminacje i półfinały) i 21 października 1964 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Tokio. Zwycięzcą została sztafeta Stanów Zjednoczonych, która biegła w składzie: Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins i Bob Hayes. Ustanowiła ona w finale rekord świata wynikiem 39,0 s^[1].

Rekordy

	reprezentacja	zawodnicy	czas	data	miejsce
Rekord świata	Stany Zjednoczone	Hayes Jones, Frank Budd, Charley Frazier, Paul Drayton	39,1	1961-07-15 15 lipca 1961_(dts)	Moskwa^[1]
Rekord olimpijski	Stany Zjednoczone	Ira Murchison, Leamon King, Thane Baker, Bobby Joe Morrow	39,5	1956-12-01T00:00:00.001 1 grudnia 1956_(dts)	Melbourne
	Niemcy	Bernd Cullmann, Armin Hary, Walter Mahlendorf, Martin Lauer		1960-09-07 7 września 1960_(dts)	Rzym^[2]
	Niemcy	Bernd Cullmann, Armin Hary, Walter Mahlendorf, Martin Lauer		1960-09-08 8 września 1960_(dts)	Rzym^[2]

Wyniki

Poz. - pozycja
– rekord świata \| – rekord krajowy \| – rekord życiowy \| = – wyrównany rekord życiowy \| – najlepszy wynik w sezonie \| = – wyrównany najlepszy wynik w sezonie \| – rekord olimpijski
Fn – falstart \| DNF – nie ukończył \| DNS – nie wystartował \| DSQ – zdyskwalifikowany

Eliminacje

21 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano trzy biegi. Do półfinałów awansowały po cztery najlepsze sztafety w każdym biegu (Q), oraz cztery z najlepszymi czasami spośród pozostałych (q).

Bieg 1

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Włochy	Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio	39,7	Q
2	Polska	Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak	39,9	Q
3	Wielka Brytania	Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies	40,1	Q
4	Węgry	Huba Rozsnyai, Csaba Csutorás, László Mihályfi, Gyula Rábai	40,3	Q
5	Nigeria	Sydney Asiodu, Folu Erinle, Jimmy Omagbemi, Abdul Amu	40,4	q
6	Malezja	Mazlan Hamzah, John Daukom, Canagasabai Kunalan, Mani Jegathesan	41,4
–	Irak	Jassim Karim Kuraishi, Samir Vincent, Khalid Tawfik Lazim, Khudhir Zalata	DNF

Bieg 2

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Stany Zjednoczone	Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes	39,8	Q
2	Wenezuela	Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil	40,1	Q
3	Niemcy	Heinz Erbstößer, Rainer Berger, Peter Wallach, Volker Löffler	40,2	Q
4	Senegal	Malang Mané, Bassirou Doumbia, Malick Diop, Alioune Sow	40,5	Q
5	Indie	Anthony Coutinho, Makhan Singh, Kenneth Powell, Rajasekaran Pichaya	40,6	q
6	Japonia	Hideo Iijima, Masaru Kamata, Kiyoshi Asai, Yōjirō Muro	41,0	q
7	Tajlandia	Taweesit Arjtaweekul, Suthi Manyakass, Maitri Vilaikit, Chalit Kanitasut	41,8

Bieg 3

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Francja	Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour	39,8	Q
2	Jamajka	Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson	40,1	Q
3	ZSRR	Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk	40,1	Q
4	Australia	Bob Lay, Eric Bigby, William Earle, Gary Holdsworth	40,6	Q
5	Ghana	Michael Okantey, Michael Ahey, Ebenezer Addy, Stanley Allotey	40,8	q
6	Uganda	Aggrey Awori, Sam Amukun, James Odongo, Amos Omolo	41,4
7	Filipiny	Arnulfo Valles, Miguel Ebreo, Claro Pellosis, Rogelio Onofre	41,7

Półfinały

Rozegrano dwa biegi półfinałowe. Do finału awansowały po cztery najlepsze zespoły z każdego biegu.

Bieg 1

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Stany Zjednoczone	Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes	39,5	Q =
2	Francja	Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour	39,6	Q
3	Jamajka	Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson	39,6	Q ^[3]
4	Wielka Brytania	Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies	40,1	Q
5	Australia	Bob Lay, Eric Bigby, William Earle, Gary Holdsworth	40,1
6	Nigeria	Sydney Asiodu, Folu Erinle, Jimmy Omagbemi, Lawrence Okoroafor	40,1
7	Węgry	Huba Rozsnyai, Csaba Csutorás, László Mihályfi, Gyula Rábai	40,3
8	Ghana	Michael Okantey, Michael Ahey, Ebenezer Addy, Stanley Allotey	40,7

Bieg 2

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Włochy	Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio	39,6	Q
2	Polska	Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak	39,6	Q
3	Wenezuela	Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil	39,6	Q
4	ZSRR	Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk	39,7	Q
5	Niemcy	Heinz Erbstößer, Rainer Berger, Peter Wallach, Volker Löffler	40,1
6	Senegal	Malang Mané, Bassirou Doumbia, Malick Diop, Alioune Sow	40,2
7	Indie	Anthony Coutinho, Makhan Singh, Kenneth Powell, Rajasekaran Pichaya	40,5
8	Japonia	Hideo Iijima, Masaru Kamata, Kiyoshi Asai, Yōjirō Muro	40,6

Finał

Poz.	Państwo	Zawodnicy	Rezultat	Uwagi
1	Stany Zjednoczone	Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes	39,0	^[1]
2	Polska	Andrzej Zieliński, Wiesław Maniak, Marian Foik, Marian Dudziak	39,3	^[4]
3	Francja	Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Claude Piquemal, Jocelyn Delecour	39,3
4	Jamajka	Pablo McNeil, Patrick Robinson, Lynn Headley, Dennis Johnson	39,4	^[3]
5	ZSRR	Edwin Ozolin, Boris Zubow, Gusman Kosanow, Borys Sawczuk	39,4	= ^[5]
6	Wenezuela	Arquímedes Herrera, Lloyd Murad, Rafael Romero, Hortensio Fucil	39,5
7	Włochy	Livio Berruti, Ennio Preatoni, Sergio Ottolina, Pasquale Giannattasio	39,5
8	Wielka Brytania	Peter Radford, Ron Jones, Menzies Campbell, Lynn Davies	39,6	^[6]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 134 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
↑ Mark Butler (red.): IAAF Statistics Handbook Special Edition. Games of the XXXI Olympiad Rio 2016. IAAF, 2016, s. 211–212. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
↑ ^a ^b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 193. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

Games of the XVIII Olympiad, Tokyo 1964 : the official report of the Organizing Committee, v.2 [online], library.la94.org, s. 39–41 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
Athletics at the 1964 Tokyo Summer Games: 4 x 100 metres Relay, Men [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-26] (ang.).

[wr-1] Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 134 [dostęp 2020-08-26] (ang.).

[2] Mark Butler (red.): IAAF Statistics Handbook Special Edition. Games of the XXXI Olympiad Rio 2016. IAAF, 2016, s. 211–212. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).

[wa191-3] Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

[4] Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 193. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

[5] Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

[6] Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]