Pięciobój mężczyzn był jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Zawody zostały rozegrane 7 lipca na Stadionie Olimpijskim.
Zawody składały się z: skoku w dal, rzutu oszczepem, biegu na 200 metrów, rzutu dyskiem i biegu na 1500 metrów. Po trzech konkurencjach w zawodach zostawało dwunastu najlepszych zawodników, zaś do piątej konkurencji awansowało jedynie sześciu. Punktu były przyznawane na zasadzie pierwsze miejsce = jeden punkt, drugie miejsce = dwa punkty itd.
Jim Thorpe wygrał cztery z pięciu konkurencji i zdobył złoty medal. W styczniu 1913 roku ogłoszono, że Thorpe w latach 1909-1910 grał w lidze baseballowej i przyjmował za to pieniądze, co wiązało się obowiązującą zasadą amatorstwa. MKOL zareagował szybko, odebrał mu wszystkie tytuły i zażądał zwrotu wszystkich zdobytych trofeów. Złoto i tytuł mistrzowski przyznane zostały Norwegowi Bie.
W 1982 roku Thorpe został zrehabilitowany i ogłoszony współmistrzem razem z Bie. W 2022 Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił, że w porozumieniu z Norweskim Komitetem Olimpijskim i Paraolimpijskim uznaje Thorpe’a za jedynego złotego medalistę w tej konkurencji[1].
Halt oraz Waitzer nie ukończyli biegu. Do czwartej konkurencji awansowało jedynie dwunastu z najlepszymi wynikami łącznymi po trzech konkurencjach (wyniki zostały przekalkulowane - zostały wzięte wyniki jedynie dwunastu awansujących zawodników).
Jedynie sześciu zawodników awansowało do piątej konkurencji. W tym przypadku liczba zawodników wzrosła do siedmiu, gdyż dwaj zawodnicy mieli identyczną liczbę punktów.
Remis między Donahue a Lukemanem został rozstrzygnięty poprzez przeliczenie punktów według tabel dziesięciobojowych.