Lejkówka alpejska

gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców

Lejkówka alpejska (Clitocybe bresadolana Singer) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].

Lejkówka alpejska
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

Incertae sedis

Rodzaj

lejkówka

Gatunek

lejkówka alpejska

Nazwa systematyczna
Clitocybe bresadolana Singer
Revue Mycol., Paris 2(4): 228 (1937)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clitocybe, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1937 r. Rolf Singer. Nazwą uczcił mykologa Giacomo Bresàdolę. Synonimy:

  • Clitocybe bresadolana f. longispora Lamoure ex E. Ludw. 2012
  • Infundibulicybe bresadolana (Singer) Harmaja 2003[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia

edytuj
Kapelusz

Średnica 2–5 cm, początkowo wypukły, potem zagłębiony, na koniec lejkowaty. Brzeg cienki, falisty, długo podwinięty. Powierzchnia filcowata, brązowo-ochrowa lub czerwonawo-brązowa, na środku ciemniejsza. Jest niehigrofaniczny i nieprążkowany[4].

Blaszki

Zbiegające na trzon, dość gęste, z międzyblaszkami, kremowe[4].

Trzon

Wysokość 3–4 cm, grubość 0,5–1 cm, cylindryczny, dołem rozszerzający się, pełny. Powierzchnia włóknista, początkowo kremowa, potem ochrowa, brązowawa. Podstawa z białymi ryzomorfami[4].

Miąższ

Elastyczny, gąbczasty, kremowy, potem prawie ochrowy. Ma słodki, owocowy smak i migdałowy zapach[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 5-6,5 × 3-4 µm, eliptyczne, gładkie, szkliste. Podstawki 4- zarodnikowe[4].

Występowanie i siedlisko

edytuj

Lejkówka alpejska występuje w Ameryce Północnej Europie i azjatyckiej części Rosji[5]. Jest rzadkim grzybem[4]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył jedno tylko stanowisko z uwagą, że jest niepewne, oraz że częstość występowania i stopień zagrożenia tego gatunku nie są znane[3].

Naziemny grzyb saprotroficzny. Występuje wysoko w górach, na podłożu wapiennych skał, wśród karłowatych wierzb i dębików (Dryas)[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2022-12-20] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2022-12-20] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Infundibulicybe bresadolana [online], La Valle del Matauro [dostęp 2022-12-20] (hiszp.).
  5. Występowanie Clitocybe bresadolana na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-12-20] (ang.).