Legia Rycerska

Legia Rycerska
	Historia
Państwo	Republika Rosyjska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1918
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk Eugeniusz Habich
	Działania zbrojne
	Wojna domowa w Rosji; Walki o Bobrujsk (1918)
	Organizacja
Dyslokacja	Bobrujsk
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	I Korpus Polski w Rosji

Legia Rycerska – polska formacja wojskowa Wojska Polskiego na Wschodzie wchodząca w skład I Korpusu Polskiego w końcowym okresie I wojny światowej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W grudniu 1917 Naczelny Polski Komitet Wojskowy w porozumieniu z dowódcą I Korpusu Polskiego postanowił z nadmiaru oficerów utworzyć Legion Rycerski. Stanowił on rezerwę oficerów chwilowo bez stanowisk. Był też zwartym oddziałem bojowym.

Początkowo nosiła ona nazwę Legii Oficerskiej i dzieliła się na kilkanaście pododdziałów w tym Legionu Jazdy pod dowództwem płk. Bielińskiego, 2 Legionu Piechoty pod dowództwem pułkownika Konarzewskiego czy 3. Legionu Artyleryjski i Broni Specjalnych pod dowództwem podpułkownika Habicha. Każdy Legion formowany był na wzór samodzielnej kompanii. 3 Legion nie posiadał armat. Uzbrojony był w karabiny maszynowe. Prowadził jednak kursy artyleryjskie. Do tego Legionu przyjmowani byli też saperzy, lotnicy i radiotelegrafiści.

Rozkazem dowódcy Korpusu z 9 stycznia 1918 legiony zostały przemianowane i przydzielone do poszczególnych dywizji.

Razem Legia Oficerska w 1917 r. w okresie formowania w Mińsku Litewskim liczyła ok. 300 oficerów.

W kwietniu 1918 r. utworzono ponownie oddziały złożone z oficerów tym razem jako Legię Rycerską. Legia podlegała organizacyjne dowódcy Korpusu a organizacyjnie komendantowi twierdzy w Bobrujsku i odegrała wybitnie wielką rolę w walkach w obronie Bobrujska i Rohaczewa. 20 kwietnia 1918 r. liczyła 1000 żołnierzy.

Ubiór oficerów legionów nie różnił się od ubioru oficerów poszczególnych rodzajów broni. Oficerowie mieszkali początkowo na kwaterach i stołowali się oddzielnie.

Skład organizacyjny 20 kwietnia 1918 roku

dowódca Legii Rycerskiej − ppłk Eugeniusz Habich
dowódca 1 batalionu − kpt. Stanisław Wrzaliński
dowódca 2 batalionu − ppłk Czesław Łabuć
dowódca plutonu artylerii − kpt Jakowicz
dowódca łączności − por. Minkiewicz

W Legii służył również:

Kawalerowie Amarantowej Wstążki

Żołnierze dywizjonu odznaczeni za waleczność Amarantową Wstążką rozkazem dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918^[1]:

ś.p. ppor. Bronisław Bekisz
ś.p. ppor. Marian Brodawski^[a]
ś.p. chor. Antoni Grudziński^[b]
ppłk Wieczesław Ruszkiewicz^[c]^[3]
por. Tadeusz Lubicz-Łapiński
por. Mikołaj Makowski
chor. Marian Piotrowski
chor. Józef Radziszewski
chor. Jan Kobylański
chor. Stanisław Wasilewski
kpt. Władysław Hryniewicz
kpt. Jan Białokoj^[d]
podkpt. Jan Jaciulewicz
podkpt. Józef Cierpicki
ppor. Czesław Wardzyński
ppor. Tadeusz Konarski
ppor. Kazimierz Kocznierowski
chor. Stefan Kwitkowski

Uwagi

↑ tu jako Marian Brodowski^[2].
↑ tu jako podporucznik^[2].
↑ tu jako Wiaczesław Ruszkiewicz^[2].
↑ tu jako Jan Bladokoj^[2].

Przypisy

↑ Placówka ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922 roku, s. 507.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 362, 467, w 1923 roku ppłk rez. piech. Wiaczesław Ruszkiewicz był oficerem rezerwowym 82 pp w Brześciu.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. caw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. dostęp 11.10.2008
Kawalerowie Wstęgi Amarantowej. „Placówka. Ilustracja Polska. Miesięcznik myśli i czynowi Dowborczyków poświęcony”. 7, s. 128, czerwiec 1937. Warszawa: Zakład Drukarski F. Wyszyński i Spółka.

[3] tu jako Marian Brodowski^[2].

[4] tu jako podporucznik^[2].

[5] tu jako Wiaczesław Ruszkiewicz^[2].

[7] tu jako Jan Bladokoj^[2].

[CITEREFPlacówka-1] Placówka ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_15_lipca_1922_roku,_s._507-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922 roku, s. 507.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923362,_467,_w_1923_roku_ppłk_rez._piech._Wiaczesław_Ruszkiewicz_był_oficerem_rezerwowym_82_pp_w_Brześciu-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 362, 467, w 1923 roku ppłk rez. piech. Wiaczesław Ruszkiewicz był oficerem rezerwowym 82 pp w Brześciu.

[1]

[a]

[b]

[c]

[3]

[d]

[2]