Latarnia Point Reyes
Latarnia Point Reyes (ang. Point Reyes Lighthouse, znana także jako: Point Reyes Light lub Point Reyes Light Station) – latarnia morska położona na przylądku Point Reyes w Zatoce Farallones na zachodnim wybrzeżu USA, w stanie Kalifornia w hrabstwie Marin.
 Wieża i budynek latarni widziane od strony lądu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość wieży |
10,6 m |
| Wysokość światła |
ok. 81[1] m n.p.m. |
| Zasięg światła | |
| Charakterystyka światła |
Białe błyskowe |
| Data budowy |
1870[2] |
| Data uruchomienia |
1870[2] |
| Data wyłączenia |
1975 (po automatyzacji)[2] |
| Administrator |
National Park Service (przedtem United States Coast Guard) |
Położenie na mapie Kalifornii  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 37°59′51″N 123°00′59″W/37,997500 -123,016389
| |
| Strona internetowa | |
Wieża latarni to szesnastościenna konstrukcja o wysokości ok. 10 metrów, wykonana z kutej stali i przytwierdzona do skały kotwami. Wieża jest koloru białego z czerwonym dachem. Światło latarni jest ogniskowane przez soczewkę Fresnela pierwszego rzędu[2][3]. Mechanizm latarni i jej soczewka zostały zbudowane w 1867 roku we Francji i wysłane na miejsce statkiem wokół Przylądka Horn[4]. Latarnię specjalnie wybudowano poniżej płaskowyżu, by jej światło było widzialne pod pokrywą często występującej w tym rejonie mgły, ale jednocześnie na tyle wysoko, by miało ono wystarczający zasięg. Latarnia nadawała także sygnał mgłowy, początkowo zasilany parą z wytwornicy. Wodę, potrzebną do wytwarzania pary, gromadzono w cysternie z opadów lub, w wypadku suszy, dowożono z pobliskich farm. Po elektryfikacji latarni w 1938 roku do wytwarzania sygnału mgłowego wykorzystywano sprężone powietrze. Latarnia emitowała również sygnał radiowy. W 1975 roku latarnia została zautomatyzowana; nowe źródło światła umieszczono w dawnym budynku sygnału mgłowego. W tym samym roku przekazano ją na własność National Park Service, która zarządza nią, jako obiektem muzealnym[2][4].
.jpg)
Początkowo latarnia była doglądana przez latarników, którzy wraz z rodzinami żyli na płaskowyżu powyżej. W 1939 roku do latarni doprowadzono schody zawierające 304[3] (308[4]) stopni, zastępując istniejącą ścieżkę. Obecnie schodami do latarni mogą się dostać także turyści, jednak są one zamykane przy prędkości wiatru przekraczającej 65 km/h[4]. W 1960 roku wybudowano na płaskowyżu powyżej latarni nowoczesne kwatery dla latarników i ich rodzin (latarnie w tym czasie obsługiwały cztery rodziny). Najbliższa szkoła, do której dowożono dzieci latarników, znajdowała się pięć kilometrów w głąb lądu. Najbliższa poczta i inne usługi były dostępne w Bazie Lotniczej Hamilton lub w rejonie San Francisco[3]. Najbliższym miastem jest Inverness, położone 31 kilometrów od latarni.
Obecnie latarnia i jej infrastruktura są atrakcją turystyczną wpisaną w 1991 roku do Narodowego Rejestru Miejsc Historycznych[2].
Latarnia była także miejscem akcji filmu Johna Carpentera z 1980 roku: Mgła[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Chart: 18647. [w:] NOAA Raster Navigational Charts [on-line]. National Oceanic and Atmospheric Administration. Office of Coast Survey., 9-01-2002. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e f POINT REYES LIGHT. [w:] Inventory of Historic Light Stations California Lighthouses [on-line]. National Park Service. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
- ↑ a b c Historic Light Station Information & Photography CALIFORNIA. POINT REYES LIGHT. U.S. Department of Homeland Security. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
- ↑ a b c d Point Reyes National Seashore Lighthouse History at Point Reyes. National Park Service. Departament of the Interior.. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
- ↑ Titles with locations including Point Reye Lighthouse, Gulf of the Farallones, Point Reyes, California, USA. The Internet Movie Database. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- The Lighthouse Visitor Center and the Point Reyes Historic Lighthouse. [dostęp 2009-04-06]. (ang.). – strona internetowa centrum turystycznego latarni