Lasochomik chiński

gatunek ssaka

Lasochomik chiński[5] (Cansumys canus) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Lasochomik chiński
Cansumys canus[1]
G.M. Allen, 1928[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

chomiki

Rodzaj

Cansumys
G.M. Allen, 1928[3]

Gatunek

lasochomik chiński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania

edytuj

Lasochomik chiński występuje endemicznie w środkowej Chińskiej Republice Ludowej (południowe Gansu, południowe Shaanxi i południowy Henan)[6].

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1928 roku amerykański zoolog Glover Morrill Allen nadając mu nazwę Cansumys canus[2]. Holotyp pochodził z Choni, w południowym Gansu, w Chińskiej Republice Ludowej[7]. Jedyny przedstawiciel rodzaju lasochomik[5] (Cansumys) który opisał w 1928 roku również Glover Morrill Allen[3].

W przeszłości większość chińskich autorów uważała C. canus za synonim Tscherskia triton (prawdopodobnie dlatego, że te dwa gatunki były często błędnie identyfikowane pod względem morfologicznym i kariologicznym)[6]. Cansumys i Tscherskia są zupełnie od siebie różne[6]. Forma ningshaanensis czasami uważana jest za podgatunek C. canus, jednak powinna być traktowana jako synonim T. t. inkana[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia

edytuj
  • Cansumys: Gansu (dawniej Kansu), Chińska Republika Ludowa; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[3][8].
  • canus: łac. canus „szary”[9].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 129–140 mm, długość ogona 95–109 mm, długość ucha 17–24 mm, długość tylnej stopy 18–20 mm; masa ciała 44–57 g[10].

Tryb życia

edytuj

W przeciwieństwie do innych chomików jest gatunkiem nadrzewnym. Żywi się liśćmi i trawami. Aktywny w nocy, głównie wiosną i latem[4]. Zwykle zajmuje obszary między 1000 a 1400 m n.p.m. Występuje w górskich lasach liściastych[4].

Zagrożenia

edytuj

Nie ma większych zagrożeń dla tego gatunku w całym jego zasięgu[4].

Przypisy

edytuj
  1. Cansumys canus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Allen 1928 ↓, s. 245.
  3. a b c Allen 1928 ↓, s. 244.
  4. a b c d A.T. Smith, Cansumys canus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-09] (ang.).
  5. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 340. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cansumys canus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-09].
  8. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 141, OCLC 637083062 (ang.).
  9. The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  10. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 285. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

edytuj