Lasochów

wieś w województwie świętokrzyskim

Lasochówwieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Małogoszcz[5][4].

Lasochów
wieś
Ilustracja
Dwór w Lasochowie
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Małogoszcz

Liczba ludności (2019)

201[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-366[3]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0249159[4]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lasochów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Lasochów”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Lasochów”
Położenie na mapie gminy Małogoszcz
Mapa konturowa gminy Małogoszcz, po lewej znajduje się punkt z opisem „Lasochów”
Ziemia50°47′16″N 20°10′22″E/50,787778 20,172778[1]
Integralne części wsi Lasochów[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0249165 Dziadówki część wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Zabytki

edytuj

Zespół dworski wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.11/1-2 z 26.07.2007)[6], obejmujący dwór murowany z lat 1750-1800 wraz z parkiem, zabytkową stodołę z końca XIX w., lodownię z XIX w. oraz gorzelnię z 2. połowy XIX w. przebudowaną na magazyn w 1943 r. Całość otoczona kanałami wodnymi i stawami[7].

Na przełomie XVI i XVII właścicielem Lasochowa był Krzysztof z Krużlowej Pieniążek herbu Odrowąż, uczestnik kampanii inflanckiej i moskiewskiej króla Stefana Batorego. W późniejszych latach dworzanin Zygmunta III Wazy i członek poselstwa polskiego do Szwecji. Autor „Etyki albo zwierciadła żywota Krzysztofa Pieniążka” oraz „Hippiki albo sposobów poznania, chowania i stanowienia koni”[8][9].

Na początku XIX w. majątek był dzierżawiony przez rodzinę Żeromskich – w roku 1819 przyszedł tu na świat Wincenty Żeromski, ojciec pisarza Stefana Żeromskiego[10].

Od roku 1886 posiadłość przeszła w ręce Antoniego Grabowskiego. Dzięki niemu majątek rozrastał się, a sam dwór został przebudowany na przełomie XIX i XX w. Przebudowę zakończono w 1907 r. W rękach Grabowskich pozostał Lasochów aż do 1945 r., kiedy stał się częścią PGR. Obecnie własność prywatna[11].

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 66689
  2. Strona gminy. Informacje ogólne. Liczba mieszkańców w dniu 31-12-2019
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 640 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 7 [dostęp 2015-10-15].
  7. Anna Stypuła: Założenie dworsko-parkowe w Lasochowie. muzeum.lasochow.pl. [dostęp 2014-09-04]. (pol.).
  8. Michał Rawita-Witanowski: Dawny powiat chęciński. Z ilustracjami prof. Jana Olszewskiego. Kielce: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 2001, s. 499. ISBN 83-88912-00-3.
  9. Czesław Hadamik, Dariusz Kalina, Edward Traczyński: Miasto i gmina Małogoszcz. Kielce: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006, s. 308. ISBN 978-83-922906-4-3.
  10. Kazimiera Zapałowa: Miejsce zostało to samo. Biograficzno-literacka wędrówka śladami Żeromskiego po ziemi świętokrzyskiej. Kielce: Agencja JP s.c., 2005, s. 172. ISBN 83-60166-07-2.
  11. Anna Stypuła: Historia Lasochowa i dworu w Lasochowie. muzeum.lasochow.pl. [dostęp 2014-09-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj