Lars Ahlin

Lars Ahlin
	; Lars Ahlin z żoną Gunnel Ahlin, 1960
Imię i nazwisko	Lars Gustaf Ahlin
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1915 ; Sundsvall
Data i miejsce śmierci	10 marca 1997 ; Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Język	szwedzki
Dziedzina sztuki	powieść
	Ważne dzieła
	Tåbb med manifestet
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach
	Cytaty w Wikicytatach

Lars Gustaf^[1] Ahlin (ur. 4 kwietnia 1915 w Sundsvall, zm. 10 marca 1997 w Sztokholmie) – szwedzki pisarz. Laureat wielu literackich nagród. Przedstawiciel tzw. szkoły fornalskiej (nurtu proletariackiego).

Życiorys

Lars Ahlin był synem komiwojażera. W wieku 13 lat musiał porzucić szkołę średnią by podjąć pracę zarobkową i w ten sposób odciążyć finansowo rodzinę. We wczesnej młodości Ahlin przeprowadził się do Sztokholmu.

Jego literacki debiut, oceniany przez krytyków jako bardzo dojrzały, przypadł na 1943 rok kiedy to napisał swoją pierwszą powieść. Zawarł w niej program własnej twórczości oraz dał wyraz swojej solidarności z socjalistami.

Pierwszy pisarski sukces odniósł w 1945 roku powieścią Min död är min, w której opisywał doniosłą rolę miłości.

Ahlin w swojej twórczości nie interesował się realizmem. Pociągał go świat wyobrażeniowy i asocjacyjny, co zaprezentował między innymi w powieściach: Om (Jeżeli, 1946) i Natt i marknadstältet (Noc w jarmarcznym namiocie, 1957).

W 1946 roku Lars Ahlin ożenił się z pisarką Gunnel Ahlin(inne języki).

Najgłośniejszą powieścią Ahlina okazała się Bark och löv – wydana w 1961 roku powieść o twórczym powołaniu artysty. Po dłuższej przerwie, na początku lat 80 Ahlin powrócił do pisania, które kontynuował do śmierci w 1997 roku.

Utwory

W nawiasie podano tytuł oryginalny utworu i rok pierwszego wydania szwedzkiego.

Tåbb med manifestet (1943)
Inga ögon väntar mig (1944)
Min död är min (1945)
Storm kring Ahlin (1945) (debaty literackie)
Om (1946)
Jungfrun i det gröna (1947)
Fångnas glädje (1947) (opowiadania)
Egen spis (1948)
Lekpaus (1948)
Eld av eld (1949)
Huset har ingen filial (1949)
Ung man med manifest (1951)
Fromma mord (1952)
Kanelbiten (1953)
Wielkie Zapomnienie. Pierwsza książa Zachariasza (Stora Glomskan. Zackarias’ första bok, 1954), tłumaczenie polskie Maria Olszańska, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1972
Kvinna, kvinna (1955)
Natt i marknadstältet (1957)
Gilla gång (1958)
Nattens ögonsten (1958)
Bark och löv (1961)
Hannibal Segraren 1982 (razem z Gunnel Ahlin(inne języki))
Tal på Övralid 1983 (1983)
Sjätte munnen (1985)
Vaktpojkens eld (1986) (opowiadania)
Din livsfrukt (1987)
4 pjäser (1990)
De sotarna! De sotarna! (1990)
Det florentinska vildsvinet (1991)
Estetiska Essayer (1994)
Sjung för de dömda! (1995)
Breviarium (1996) (eseje)
Landsatt per fallskärm (2002)
Som guld i glöd (2007)

Nagrody i wyróżnienia

Svenska Dagbladets litteraturpris 1944
BMF-plaketten 1955
De Nios stora pris 1960
Litteraturfrämjandets stora romanpris 1962
Nagroda Doblouga1963
Litteraturfrämjandets stora pris 1966
Hedersdoktor Umeå universitet 1969
Signe Ekblad-Eldhs pris 1970
Kellgrenpriset 1982
Övralidspriset 1983
Aniara-priset 1983
Stiftelsen Selma Lagerlöfs litteraturpris 1988
Augustpriset 1990 (za De sotarna! De sotarna!)
Gerard Bonniers pris 1991
Osobista Nagroda Ivara Lo-Johanssona 1992
Svenska Akademiens nordiska pris 1995

Zobacz też

Przypisy

↑ Wiem Darmowa Encyklopedia. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Bibliografia

Lars Ahlin: Wielkie Zapomnienie. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1972.
Encyklopedia. Kraków: Mediasat Poland, 2005. ISBN 83-89651-35-1.
Anneli Jordahl. Literatura szwedzka XX wieku. „KULTURA SZWEDZKA”, marzec 2002. ISSN 1101-6221. [dostęp 2010-05-31]. (pol.).

[1] Wiem Darmowa Encyklopedia. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[1]