La Santísima Trinidad de Paraná

La Santísima Trinidad de Paraná – dawna redukcja jezuicka w południowo-wschodnim Paragwaju, ok. 10 km na północny zachód od Jesús de Tavarangue, w departamencie Itapúa.

Jesús de Tavarangue
i La Santísima Trinidad de Paraná[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Paragwaj

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

IV

Numer ref.

648

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1993
na 17. sesji

Położenie na mapie Paragwaju
Mapa konturowa Paragwaju, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „La Santísima Trinidad de Paraná”
Ziemia27°07′56,4″S 55°42′07,5″W/-27,132333 -55,702083
Ruiny katedry (ambona)

W 1993 roku ruiny redukcji La Santísima Trinidad de Paraná i Jesús de Tavarangue zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO[1].

Tło historyczne

edytuj

Jezuici przybyli do regionu Guayrá w 1588 roku za zgodą Filipa II[2]. Zakon szerzył chrześcijaństwo i działał na rzecz ochrony Indian przed systemem encomiendy praktykowanym przez hiszpańskich osadników[2]. Był on oparty początkowo na niewolniczej, a później na pańszczyźnianej pracy ludności indiańskiej i prawie ściągania od Indian trybutu należnego koronie hiszpańskiej w zamian za opiekę. W 1609 roku Hiszpania nadała jezuitom ziemie w regionie granicznym Paragwaju, gdzie zakon założył 30 redukcji misyjnych: 8 na terenie obecnego Paragwaju, 13 w Argentynie i 7 w Brazylii[2].

Indianie Guarani byli nakłaniani do przyjmowania chrześcijaństwa i osiedlania się w redukcjach, przy czym nie byli poddawani europeizacji i zachowywali własne tradycje. Jezuici zachęcali ich do uprawy ostrokrzewu paragwajskiego, służącego do produkcji yerba mate[1].

Redukcja La Santísima Trinidad de Paraná została założona w 1706 roku[2] przez P. Juana de Anayę[3]. Początkowo redukcja w Trinidad była położona nad rzeką Urugwaj, a w roku 1712 została przeniesiona na obecne miejsce[3]. W okresie swojej największej świetności redukcja miała 5000 mieszkańców[3]. W połowie XVIII wieku, jezuici zostali wypędzeni przez królów z dynastii Burbonów z Francji, Hiszpanii i Sycylii. W następstwie tego opuścili redukcje w Ameryce Południowej. La Santísima Trinidad de Paraná przeszła wtedy w ręce franciszkanów i rozpoczął się jej upadek[3]. Ostatni Indianie opuścili redukcję w połowie XIX wieku[4].

Jej budowa prowadzona była z rozmachem. Zachowane ruiny wskazują, że na obszarze 8 ha wzniesiono dwa kościoły: duży kamienny zwieńczony kopułą (iglesia mayor) i jeden mniejszy, dzwonnicę, klasztor, szkołę, ogród przykuchenny, cmentarz, domy Indian i warsztaty[1]. Duży kościół został wzniesiony według projektu jezuickiego architekta Juana Bautisty Primoliego (1643–1747) z Mediolanu ok. 1745 roku[1] – po jego śmierci w 1747 roku nad wykończeniem świątyni czuwali najprawdopodobniej architekci z Jesús de Tavarangue: Antonio Forcada i Juan Antonio de Ribera[3]. Cechą charakterystyczną zdobień katedry są przedstawienia indiańskich muzyków na murach świątyni[5]. Budowę dzwonnicy i prace wykończeniowe przy katedrze prowadził ostatni jezuicki proboszcz Pierpaolo Dantesi[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d UNESCO: Jesuit Missions of La Santísima Trinidad de Paraná and Jesús de Tavarangue. [dostęp 2014-08-19]. (ang.).
  2. a b c d UNESCO: Advisory Body Evaluation. [dostęp 2014-08-19]. (ang.).
  3. a b c d e f Margaret Hebblethwaite: Bradt Travel Guide Paraguay. Bradt Travel Guides, 2010, s. 193. ISBN 978-1-84162-315-3. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).
  4. Barbara Anne Ganson: The Guaraní Under Spanish Rule in the Río de la Plata. Stanford University Press, 2005, s. 160. ISBN 978-0-8047-5495-8. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).
  5. Barbara Anne Ganson: The Guaraní Under Spanish Rule in the Río de la Plata. Stanford University Press, 2005, s. 71. ISBN 978-0-8047-5495-8. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj