La France insoumise
La France insoumise (pol. Niepokorna Francja[1], Francja Niepokorna[2] lub Francja Nieujarzmiona[3], LFI) – francuska partia polityczna reprezentująca nurty demokratycznego socjalizmu, ekosocjalizmu i antyglobalizmu[4], powołana przez Jeana-Luca Mélenchona. Formacja zaliczana jest do ugrupowań lewicowych[5] lub skrajnie lewicowych[1][3]. W logotypie używa greckiego symbolu phi[6].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
LFI |
| Lider | |
| Data założenia |
2016 |
| Ideologia polityczna | |
| Barwy | |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujPowołanie LFI zainicjował Jean-Luc Mélenchon 10 lutego 2016[7]. Formacja przyjęła nowy model organizacji, posiadając niezorganizowaną strukturę opartą na małych lokalnych komitetach wsparcia[8]. Do nowego ugrupowania przystąpili dotychczasowi działacze komunistów, socjalistów, ekologów, aktywiści związkowi, wsparła ją też Partia Lewicy[9]. W pierwszym masowym wiecu LFI, który miał miejsce 5 czerwca 2016 na Place de la Bataille-de-Stalingrad w Paryżu, według organizatorów wzięło udział 10 tysięcy osób[10].
La France insoumise stała się zapleczem jej lidera w wyborach prezydenckich w 2017. W pierwszej turze Jean-Luc Mélenchon zajął 4. miejsce z wynikiem 19,6% głosów[11]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku LFI uzyskała 17 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym[4]. W 2018 nawiązała współpracę z innymi lewicowymi ugrupowaniami (m.in. Podemos i Blokiem Lewicy)[5]. W 2019 lista LFI prowadzona przez Manon Aubry otrzymała 6,3% głosów i 6 mandatów w Europarlamencie IX kadencji[12].
W 2022 Jean-Luc Mélenchon kolejny raz ubiegał się o wybór na prezydenta, w pierwszej turze otrzymał wówczas 22,0% głosów, zajmując 3. miejsce[13]. Do wyborów parlamentarnych w tym samym roku ugrupowanie przystąpiło w ramach koalicji NUPES skupiającej formacje lewicowe, komunistyczne i ekologiczne. Koalicja ta zajęła drugie miejsce za blokiem prezydenckim, w jej ramach środowisko LFI uzyskało około 75 mandatów poselskich[14][15]. W 2024 LFI z wynikiem 9,9% głosów wprowadziła 9 deputowanych do Europarlamentu kolejnej kadencji[16]. W rozpisanych następnie na czerwiec i lipiec 2024 wyborach parlamentarnych przedstawiciele LFI startowali w ramach kolejnej lewicowej koalicji NFP, która uzyskała w Zgromadzeniu Narodowym XVII kadencji największą reprezentację[17]. Na początku kadencji partyjna frakcja La France insoumise liczyła 72 posłów[18].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Macron walczy z Le Pen o Brukselę. Oboje chcą „prawdziwie” odnawiać Unię. onet.pl, 26 maja 2019. [dostęp 2019-06-23].
- ↑ Exit poll: partia Marine Le Pen wygrywa wybory we Francji. tvp.info, 26 maja 2019. [dostęp 2019-06-23].
- ↑ a b Francja: Partie Macrona i Le Pen z niemal równym poparciem w sondażach. euractiv.pl, 17 września 2018. [dostęp 2019-06-23].
- ↑ a b Parties and Elections in Europe: France. parties-and-elections.eu. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
- ↑ a b La France Insoumise wants to turn European elections into anti-Macron referendum. euractiv.com, 3 października 2018. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
- ↑ Ce que signifie le nouveau logo de Jean-Luc Mélenchon. huffingtonpost.fr, 16 października 2016. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Jean-Luc Mélenchon, le vent dans le dos. liberation.fr, 14 października 2016. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ 20 comités de soutien à Jean-Luc Mélenchon en Val-de-Marne. citoyens.com, 23 marca 2016. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Comment Mélenchon chapeaute sa „France insoumise” ce week-end. bfmtv.com, 15 października 2016. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Pour son premier meeting de campagne, Jean-Luc Mélenchon appelle à „changer la civilisation humaine”. lesinrocks.com, 6 czerwca 2016. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Élection présidentielle 2017. france-politique.fr. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-06-23]. (fr.).
- ↑ Michaël Bloch: Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle. lejdd.fr, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
- ↑ Résultats des législatives 2022: LFI, EELV, PS… Comment s'en sortent les différents partis de la Nupes à l'issue du second tour?. francetvinfo.fr, 20 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-20]. (fr.).
- ↑ Jason Wiels, Raphaël Marchala: Les principales forces politiques en présence à l'Assemblée nationale en chiffres. lcp.fr, 20 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-21]. (fr.).
- ↑ Élections européennes 2024. france-politique.fr. [dostęp 2024-06-14]. (fr.).
- ↑ Raphaël Marchal, Maxence Kagni: Législatives 2024: Quels équilibres au sein des blocs de la nouvelle Assemblée nationale?. lcp.fr, 8 lipca 2024. [dostęp 2024-07-19]. (fr.).
- ↑ Maxence Kagni, Adèle Daumas, Léonard Dermarkarian, Raphaël Marchal: Assemblée nationale: la composition des 11 groupes politiques du Palais-Bourbon. lcp.fr, 19 lipca 2024. [dostęp 2024-07-19]. (fr.).