LVI Korpus Pancerny (III Rzesza)

LVI Korpus Pancerny, (niem. LVI. Panzerkorps) – jeden z niemieckich korpusów pancernych, uczestniczył w ataku na Związek Radziecki, w Berlinie oddał się do niewoli Armii Czerwonej.

LVI Korpus Pancerny
LVI. Panzerkorps
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

LVI Korpus Zmotoryzowany

Dowódcy
Pierwszy

Erich von Manstein

Ostatni

Helmuth Weidling

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja na ZSRR
bitwa o Berlin
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

4 Armia Pancerna (1944)

Skład

patrz tekst

Historia

edytuj

Jednostka jako LVI Korpus Zmotoryzowany została sformowana 15 lutego 1941 roku w Bawarii, na potrzeby planowanego ataku na ZSRR. 1 marca 1942 roku została przemianowana na LVI Korpus Pancerny[1]. Szlak bojowy Korpus dowodzony przez Ericha von Mansteina rozpoczął atakiem z Prus Wschodnich w kierunku Dyneburga, który zdobył 26 czerwca 1941 roku[2]. Przez cały okres wojny Korpus walczył na froncie wschodnim przeciw Armii Czerwonej.

Dotarł aż pod Moskwę, gdzie w trakcie walk jego dalszy marsz został powstrzymany. Został zmuszony do odwrotu w czasie którego utracił wiele sprzętu. Po tej bitwie gen. Ferdinand Schaal, zauważył, że jego żołnierze stracili wolę walki i w obawie o dostanie się do niewoli starali się unikać pobytu na pierwszej linii[3]. Skład LVI KPanc. był ruchomy i w latach 1941–1945 tworzyły go między innymi jednostki: 10 Dywizja Pancerna, 19 Dywizja Pancerna oraz dywizje piechoty: 52, 131, 267, 321, 331[4] i Dywizja Zmotoryzowana SS „Totenkopf”[5].

W czasie ofensywy rozpoczętej 12 stycznia 1945 roku, LVI KPanc. został rozbity na ziemiach polskich, przez Armię Czerwoną. W lutym z niedobitków OW Wrocław odtworzyło LVI KPanc. ponownie[6]. W maju 1945 roku walczył on w obronie stolicy III Rzeszy. 2 maja 1945 roku szef sztabu LVI KPanc płk Theodor von Dufving nawiązał kontakt z dowództwem radzieckiej 47 Dywizji Strzeleckiej z 8 Gwardyjskiej Armii i oświadczył, że decyzją dowódcy korpusu Helmutha Weidlinga jednostki LVI KPanc. przerywają walkę i kapitulują[7]. O 15:00 do niewoli radzieckiej trafili żołnierze korpusu wraz z gen. Weidlingiem i garnizonem berlińskim[8].

Dowództwo korpusu

edytuj

Dowódcy:

szef sztabu:

Struktura organizacyjna

edytuj

Skład w dniu agresji na ZSRR[9]:

Skład w czerwcu 1944[10]:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj