László Nagy (łyżwiarz figurowy)
László Nagy (ur. 13 sierpnia 1927 w Szombathely, zm. 11 kwietnia 2005[1][2]) – węgierski łyżwiarz figurowy startujący w konkurencji par sportowych, dwukrotny brązowy medalista olimpijski, trzykrotny brązowy medalista mistrzostw świata, siedmiokrotny medalista mistrzostw Europy, ośmiokrotny mistrz Węgier, doktor nauk medycznych, trener łyżwiarstwa figurowego.
 Marianna i László Nagy w 1956 r. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1927 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data śmierci |
11 kwietnia 2005 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
168 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konkurencja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Partner sportowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
Budapesti Korcsolyázó Egylet, Testnevelési Föiskola Sportegyesület, Czepeli Vasas | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
1958 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujNa arenie krajowej i międzynarodowej startował w rywalizacji par sportowych wraz z siostrą, Marianną. Para występowała w zawodach w latach 1947–1958[1].
W styczniu 1948 roku para wystąpiła na mistrzostwach Europy w Pradze i zajęła szóste miejsce[3]. W lutym tego roku rodzeństwo zadebiutowało w zimowych igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Sankt Moritz para uplasowała się na siódmym miejscu[1]. Takie samo miejsce uzyskała na rozegranych parę dni po igrzyskach mistrzostwach świata w Davos[3].
W styczniu 1949 roku para zdobyła srebrny medal mistrzostw Europy w Mediolanie. W lutym tego roku zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu. W styczniu 1950 roku zdobyła mistrzostwo Europy w Oslo. W marcu tego roku zdobyła brązowy medal mistrzostw świata w Londynie[3].
W lutym 1951 roku Marianna i László Nagy dwukrotnie zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi za osiągnięcia sportowe[4].
W 1952 roku para wywalczyła brązowe medale w imprezach rangi mistrzowskiej – w styczniu na mistrzostwach Europy w Wiedniu i w lutym na igrzyskach olimpijskich w Oslo. W styczniu 1953 roku zdobyła wicemistrzostwo Europy na mistrzostwach w Dortmundzie, a w lutym brązowy medal mistrzostw świata w Davos[3].
W styczniu 1955 po raz drugi para zdobyła mistrzostwo Europy, tym razem na zawodach w Budapeszcie. W lutym 1955 roku ponownie zdobyła brązowy medal mistrzostw świata, startując w Wiedniu. W styczniu 1956 roku zdobyła srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu, a w lutym tego roku – brąz na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo. W styczniu 1957 roku zdobyła ostatni medal mistrzostw rangi międzynarodowej, zajmując drugie miejsce na mistrzostwach Europy w Wiedniu. W styczniu 1958 roku uplasowała się na czwartym miejscu mistrzostw Europy w Bratysławie, a w lutym – na siódmym miejscu w mistrzostwach świata w Paryżu[3].
Marianna i László Nagy ośmiokrotnie triumfowali w rywalizacji par sportowych na mistrzostwach Węgier w łyżwiarstwie figurowym. Tytuły mistrzów Węgier para zdobyła w latach 1950, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957 i 1958[5].
Jeszcze w trakcie kariery sportowej, w 1954 roku, László Nagy ukończył Budapeszteński Uniwersytet Medyczny (węg. Budapesti Orvostudományi Egyetem), uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Pracował przez trzy dekady w klinice sportowej w Budapeszcie, w latach 1972–1987 pełniąc funkcję szefa kliniki[1].
Pracował również od 1972 roku jako lekarz węgierskiej reprezentacji narodowej w łyżwiarstwie figurowym, a po przejściu na emeryturę w 1987 jako lekarz reprezentacji narodowej w piłce nożnej[6]. Był też trenerem łyżwiarstwa figurowego, szkolił wielu późniejszych medalistów mistrzostw krajowych i międzynarodowych. Jego podopieczną była m.in. późniejsza medalistka mistrzostw świata (1969), Zsuzsa Almássy[1].
László Nagy zmarł 11 kwietnia 2005 roku[2].
Na początku 2014 roku w Szombathely odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci Marianny i László Nagy, w miejscowym Smidt Múzeum udostępniono także kolekcję pamiątek i zdjęć związanych z karierą łyżwiarskiej pary[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e László Nagy Bio, Stats, and Results. Sports Reference. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-02)]. (ang.).
- ↑ a b Elhunyt Nagy László műkorcsolyázó. Magyar Nemzet, 11 kwietnia 2005. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (węg.).
- ↑ a b c d e Figure Skating - László Nagy - Results. The Sports. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (ang.).
- ↑ Kitüntetett magyar sportolók. „Uj Szó”. 4/1951, s. 6, 2 lutego 1951. [dostęp 2018-05-07].
- ↑ Műkorcsolya bajnokok. Magyar Országos Korcsolyázó Szövetség. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-21)]. (węg.).
- ↑ Lehetséges utcanév javaslatok. Szombathely.hu. s. 3. [dostęp 2018-05-07]. (węg.).
- ↑ Emléknapot tartottak Nagy Marianna és Nagy László műkorcsolyázó tiszteletére. Szombathelyi Televízió, 20 stycznia 2014. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (węg.).