Kwasy fulwowe

Kwasy fulwowe – organiczne związki chemiczne o charakterze kwasowym będące częścią próchnicy glebowej (obok kwasów huminowych i humin). Są one dobrze rozpuszczalne w wodzie, alkoholu, alkaliach oraz w kwasach mineralnych^[1].

Kwasy fulwowe (podobnie jak inne substancje humusowe) nie mają ściśle określonego składu i struktury, lecz stanowią umowną grupę cząstek, różniącą się pod względem wielkości, masy cząsteczkowej i właściwości, a wydzielaną na podstawie różnic rozpuszczalności w różnych rozpuszczalnikach^[1]^[2].

Zbudowane są z pierścieni aromatycznych zawierających liczne grupy funkcyjne (głównie kwasowe grupy fenolowe i karboksylowe) i łańcuchy boczne, powiązane wiązaniami wodorowymi i siłami van der Waalsa. Masa cząsteczkowa jest rzędu kilku tysięcy daltonów^[1]. Procentowy udział poszczególnych pierwiastków nie jest stały, jednak różni się wyraźnie od procentowego składu innych związków organicznych. Kwasy fulwowe z procentach atomowych zawierają: 44–49% C; 3,5–7,5% H; 44–49% O; 0,3–4% N^[2].

W porównaniu do kwasów huminowych charakteryzują się one prostszą, bardziej jednorodną budową, niższą masą cząsteczkową i większą rozpuszczalnością. Są one od nich też jaśniejsze, mają mniejszą procentową zawartość atomów węgla, za to więcej struktur alifatycznych^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Sławomir Gonet, Halina Smal, Józef Chojnicki: Właściwości chemiczne gleb. W: Andrzej Mocek (red.): Gleboznawstwo. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2015, s. 189–198. ISBN 978-83-01-17994-6. (pol.).
↑ ^a ^b Helena Dziadowiec: Procesy przekształceń glebowej materii organicznej. W: Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 141–144. ISBN 83-01-14216-2. (pol.).
↑ S. Kowaliński, S. Gonet: Materia organiczna gleb. W: Saturnin Zawadzki (red.): Gleboznawstwo. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1999, s. 240–248. ISBN 830901703-0. (pol.).

Linki zewnętrzne

Jerzy Weber, Charakterystyka swoistych związków próchnicznych, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

[Mocekr-1] Sławomir Gonet, Halina Smal, Józef Chojnicki: Właściwości chemiczne gleb. W: Andrzej Mocek (red.): Gleboznawstwo. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2015, s. 189–198. ISBN 978-83-01-17994-6. (pol.).

[beg-2] Helena Dziadowiec: Procesy przekształceń glebowej materii organicznej. W: Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 141–144. ISBN 83-01-14216-2. (pol.).

[Zawadzki-3] S. Kowaliński, S. Gonet: Materia organiczna gleb. W: Saturnin Zawadzki (red.): Gleboznawstwo. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1999, s. 240–248. ISBN 830901703-0. (pol.).

[1]

[2]

[3]