Kurzyna Wielka
wieś w województwie podkarpackim
Kurzyna Wielka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Ulanów[4][5].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
261[2] |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
37-410[3] |
Tablice rejestracyjne |
RNI |
SIMC |
0809262[4] |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu niżańskiego | |
Położenie na mapie gminy Ulanów | |
50°30′00″N 22°22′54″E/50,500000 22,381667[1] |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0809279 | Zarowie | przysiółek |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
10 lipca 1943 Wehrmacht i SS spacyfikowały wieś. Niemcy zamordowali 13 osób. Z wsi Golce, Kurzyna Mała, Średnia i Wielka wywieźli 50 mieszkańców do obozu w Budzyniu, a następnie część do obozu w Majdanku a część na roboty przymusowe do Niemiec[7].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65689
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 10 [dostęp 2022-01-23]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 636 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 403
Linki zewnętrzne
edytuj- Kurzyna''-Mała i K.-Wielka'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 947 .