Kukle
Kukle – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Giby, nad jeziorem Pomorze[5][6].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
16-506[4] |
Tablice rejestracyjne |
BSE |
SIMC |
0757594 |
Położenie na mapie gminy Giby | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego | |
54°02′55″N 23°24′39″E/54,048611 23,410833[1] |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Części wsi
edytujSIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
1011520 | Rybakówka | część wsi |
1011537 | Sadek | część wsi |
Historia
edytujMiejscowość została zorganizowana w wyniku pomiary włócznej przeprowadzonej na obszarze włości berżnickich w latach 1547-1561 i początkowo nosiła nazwę Pomorzany[7], która wywodziła się od położenia wsi nad jeziorem Pomorze i określała ludność mieszkającą nad tym jeziorem[8]. W 1558 roku wieś obejmowała 10 włók i liczyła 14 gospodarzy[9]. Miejscowości starostwa berżnickiego, w tym także Kukle, mocno ucierpiały w wyniku potopu szwedzkiego w latach 1655-1660, czego dowodem są dane inwentarza z 1679 roku, według których w Kuklach pozostało 7 gospodarzy, a z 10 włók tylko 4,75 stanowiły włóki osiadłe, pozostałe zaś 5,25 włók były to włóki puste[10]. W tym czasie nastąpiło także przemianowanie wsi na Kukle, która to nazwa nadana została od nazwiska właścicieli wsi[8], litewskiego rodu Kuklów[11]. Miejscowość ponownie poniosła straty w czasie wojny północnej w latach 1700-1721 i epidemii około 1710 roku, co znajduje odzwierciedlenie w danych inwentaryzacyjnych z 1736 roku, według których w owym roku w Kuklach było już tylko 3 gospodarzy. Liczba gospodarzy wzrosła do 5 w 1765 roku i utrzymywała się na tym samym poziomie w 1789 roku[12]. W 1789 roku Kukle liczyły 24 mieszkańców[13], w 1827 roku – 83 mieszkańców w 11 domach, pod koniec XIX wieku – 157 mieszkańców w 28 domach[14], w 1921 roku – 134 mieszkańców w 21 domach[15].
Związani z Kuklami
edytuj- Maria Andrejczyk – wicemistrzyni olimpijska z Tokio, rekordzistka Polski w rzucie oszczepem
- Czesław Daniłowicz – polski informatyk, doktor habilitowany inżynier, profesor Politechniki Wrocławskiej
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64923
- ↑ Wieś Kukle w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-30] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 632 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 71.
- ↑ a b Nazwy miejscowe Polski : historia, pochodzenie, zmiany. pod red. Kazimierza Rymuta. T. 5, Ko-Ky. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, 2003, s. 461. ISBN 83-87623-68-7.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 72.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 110.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 130.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 158.
- ↑ Wiśniewski 1963 ↓, s. 209.
- ↑ Kukle 2.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 854 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom V. Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 68.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Wiśniewski: Dzieje osadnictwa w powiecie sejneńskim od XV do XIX wieku. W: Materiały do dziejów ziemi sejneńskiej. praca zbiorowa pod red. Jerzego Antoniewicza. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.
linki zewnętrzne
edytuj- Kukle 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 854 .