Kuczów
Kuczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody[6][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
27-230[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TST |
| SIMC |
0230993[5] |
Położenie na mapie gminy Brody  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu starachowickiego  | |
 51°00′11″N 21°07′27″E/51,003056 21,124167[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Starachowicach[7] lub do parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Stykowie[8].
- Nazwy własne Kuczowa w dokumentach źródłowych
Kuczów w dokumentach z roku 1569 Kuczow, 1571 „Kuczow Gabrielis”, 1578 „Kuczow seu Andrzeyow”, 1688 Kuczow alias Bogusławiec, 1780 Kuczow, 1787 Kuczam, 1791 Kuczow, 1827 Kuczów; 6 km na południowy wschód od Starachowic, na prawym brzegu rzeki Kamiennej, około 17 km na północ od klasztoru świętokrzyskiego[9].
Kuczów powstał w XVI wieku jako lokacja klasztorna być może w formie sołectwa (jak pisze Józef Gacki)[10], na terenach, które klasztor uzyskał w 1339 r. (patrz Rzepin Pierwszy, Rzepin Pierwszy), lub w latach 1351-1442 Florencja, Lenartów Most. Nie była to lokacja na „surowym korzeniu“.
- Podległość administracyjna świecka i kościelna
W roku 1569 powiat sandomierski[11], 1827 pow. solecki 1578 parafii Pawłów[11] od 1827 parafii Wierzbnik.
W roku 1883 w gminie Wierzbnik[12].
Topografia i granice
edytujW roku 1729 graniczy z Wierzbnikiem, 1780 graniczy od wschodu ze Stykowem i Swiertą, gdzie trwa spór o część lasu i łąki, od południa z Dąbrową, od zachodu z Michałowem, od północy z Dziurowem[9] w roku 1780 niwa Kuczowska folwarku w Rzepinie, piaszczysta i odległa, położona między lasem i rolami chłop.[9]
Integralne części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0231001 | Lepak | część wsi |
| 0231018 | Podszosie | część wsi |
| 0231024 | Świerta | część wsi |
Kalendarium
edytujKuczów był własnością klasztoru świętokrzyskiego od czasu fundacji do 1818 a następnie rządu.
- 1569 – pobór z kuźnicy o 3 kołach z 8 czeladnikami[11]
- 1571 – opat świętokrzyski daje pobór z kuźnicy zwanej Kuczów Gabriela (Gabrielis) o 3 kołach z 5 czeladnikami (ib. 265, 339)
- 1578 – szlachcic Gabriel Starzechowski daje pobór z kuźnicy Kuczów o 3 kołach z 8 czeladnikami (ib. 580; Paw. 193; Zientara 174)
- 1673 – opat świętokrzyski daje pobór od 65 mieszkańców wsi Zawada z osadami Kuczów i Bogusławice[11]
- 1680 – Mikołaj Goski opat klasztor świętokrzyski nadaje Gniatowskiemu w dożywocie sołectwo w Kunowie[10]
- 1685 – przeor i ekonom klasztoru świętokrzyskiego jako komisarze opata Mikołaja Komorowskiego, stwierdziwszy, że obecny wójt Kunowa zagarnął ogrody nadane kucharzowi przez opata i kapitułę klasztoru za wierne usługi, pozbawił gajowego łąki, którą ten sam sobie wykarczował, a ponadto kazał chałupnikom pracować i płacić jak zagrodnikom oraz niszczył las, produkując węgiel drzewny, odebrali mu za karę młyn i oddali go dworowi w Rzepinie.
- W 1780 Kuczów należy do klucza rzepińskiego dóbr stołu opata komendatoryjnego, posiadał 8 dymów, 6 zagrodników znanych z imienia
- Ignacy Walkowicz,: Mateusz Jamski, Maciej Walkowicz, Piotr Zygadło, Benedykt Zapała, Filip Bujnowski,
- Zagrodnicy pracują po 2 dni tygodniowo pieszo i odrabiają po 6 łokci oprawy, razem z zagrodnikami z Dziurowa noszą raki na stół opata oraz dbają o staw w Michałowie. Razem z górnikami z Dziurowa pracują w kuźnicy w Michałowie. Posiada Kuczów stawek zarosły na rz. Kamiennej. Do stołu konwentu świętokrzyskiego należy młyn o 1 kamieniu na tym stawie, z zagrodą „dwudniową” należącą do młynarza.
- Subsidium charitativum wynosił 75 zł[9].
- W roku 1787 liczył Kuczów 54 mieszkańców,
- W roku 1827 liczył 15 domów i 90 mieszkańców.
- Dziesięcina należy do klasztoru świętokrzyskiego i prepozyta wierzbnickiego.
- Z rokiem 1688 opat świętokrzyski nadaje nowo utworzonej prepozyturze klasztoru w Wierzbniku dziesięcinę z ról w Kunowie nad rzeką Kamienną, które w części uprawiają poddani, a w części sołtys (Wiś.Ił. 404);
- Z rokiem 1747 dziesięcina z młyna, sołectwa i od zagrodników z Kunowa należy do prepozyta Wierzbnika .
- W roku 1780 dziesięcinę snopową dowożą plebanowi Wierzbnika, który pobiera też dziesięcinę z niwy Kuczowskiej folwarku rzepińskiego.
- W roku 1791 za dziesięcinę z Kunowa prepozyt Wierzbnika otrzymuje 41 złotych i 1 grosz .
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 64776
- ↑ Wieś Kuczów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-08], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 632 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii w Starachowicach na stronie diecezji
- ↑ Opis parafii w Stykowie na stronie diecezji
- ↑ a b c d Kuczów, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
- ↑ a b J. Gacki, Benedyktyński klasztor na Łysej Górze, W. 1873.
- ↑ a b c d Archiwum Skarbu Koronnego, dział w AG.
- ↑ Kuczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 843.