Księstwo Bretanii

Księstwo Bretanii (bret. Dugelezh Breizh) – historyczne państwo w Europie zachodniej ze stolicą w Nantes, powstałe po zniesieniu królestwa w 939. Od 1488 po przegranej pod Ballon-sur-Oust księstwo było uzależnione od Francji. W 1532 państwo zostaje anektowane przez Francję, z zachowaniem autonomii administracyjnej.

Księstwo Bretanii

Dugelezh Breizh

939–1532
Herb Flaga
Ustrój polityczny	monarchia
Stolica	Nantes
Data powstania	939
Data likwidacji	1532
Władca	Klaudia Walezjuszka
Język urzędowy	Bretoński
Położenie na mapie

Historia

Od 911 Bretania była najeżdżana przez wojska normańskie. W 939 do Bretanii powrócił syn jednego z arystokratów bretońskich, Alain Barbe-Torte, wygnał Normanów, przejął władzę i odbudował kraj. Od 1213 rządziła tam boczna linia Kapetyngów.

Udział w wojnie stuletniej

Lądowanie wojsk angielskich w Bretanii spowodowało wojnę domową. Państwo eksportowało do Anglii w tym czasie sól. Francuska próba odzyskania tych ziem nie powiodła się i dopiero znacznie później tereny te wyswobodziły się z angielskiego panowania.

Dalsze losy

Pod koniec średniowiecza Księstwo Bretanii dzieliło się na dwie części: zachodnią, zamieszkaną przez ludność mówiącą starym językiem celtyckim, i wschodnią — francuskojęzyczną. Od 1488 w wyniku przegranych walk kraj stawał się coraz bardziej zależny od Francji. W 1491 kraj najechały wojska Karola VIII, które umożliwiły mu ślub z księżną Anną. Ostatecznie został zaanektowany w 1532.