Krzysztof Kostyrko
Krzysztof Kostyrko (ur. 2 lipca 1931 w Wyknie[1], zm. 28 grudnia 2015[2] w Poznaniu[3]) – polski działacz partyjny i kulturalny, dyplomata, dziennikarz oraz historyk sztuki, nauczyciel akademicki, chargé d’affaires a.i. ambasady PRL w Belgradzie (1986–1987).
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 grudnia 2015 |
| Chargé d’affaires a.i. w Jugosławi | |
| Okres |
od 1 marca 1986 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujSyn leśnika Henryka i Teofili. Jego Stanisław Peck był powstańcem styczniowym, zaś babka Zofia Kostyrko prowadziła pensję dla dziewcząt. Od 1948 do 1955 należał do Związku Młodzieży Polskiej (m.in. jako przewodniczący koła). Ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim i historię sztuki na Uniwersytecie Poznańskim[4]. W 1973 obronił doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizował się w zakresie historii sztuki, socjologii i kulturoznawstwa. Pracował początkowo jako asystent w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1951–1953) i asystent na jednej z uczelni w Poznaniu (1953–1955). W latach 1965–1974 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Nurt”, następnie w latach 70. kierował czasopismem „Sztuka”. W 1977 został starszym wykładowcą w nowo utworzonym Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, od 1977 do 1978 kierował tym instytutem[1]. Wykładał także na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Autor publikacji, wystąpień i omówień związanych zwłaszcza z malarstwem, oraz książek i publikacji naukowych. Zajmował się animacją kultury i teorią sztuki, był inicjatorem Kongresu Amatorskiego Ruchu Artystycznego[2][4].
W 1952 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 50. wchodził w skład egzekutyw POP PZPR w Poznaniu i Warszawie. W latach 1959–1965 zastępca kierownika Wydziału Kultury i Propagandy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu. Później był zastępcą (1978–1982) i kierownikiem (1982–1983) Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR. Od 1984 do 1988 pozostawał pierwszym radcą ambasady PRL w Belgradzie[1], w tym od 1 marca 1986 do 19 stycznia 1987 jako chargé d’affaires ad interim[5]. W latach 90. przeszedł na emeryturę, udzielając się jako publicysta i autor artykułów naukowych[4].
Był żonaty z filozof Teresą, mieli synów Andrzeja i Tomasza[2]. 7 stycznia 2016 pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-14].
- ↑ a b c Żegnamy doktora Krzysztofa Kostyrko – założyciela IK. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 3 stycznia 2016. [dostęp 2024-11-14].
- ↑ Dane z rejestru spadkowego. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2024-11-14].
- ↑ a b c Andrzej Foggt: Dr Krzysztof Kostyrko – wspomnienie. przegladdziennikarski.pl, 10 sierpnia 2018. [dostęp 2024-11-14].
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 567.
- ↑ Karol Czejarek: Dr Krzysztof Kostyrko – znawca sztuki, teoretyk, przedstawiciel kultury. przegladdziennikarski.pl, 16 grudnia 2017. [dostęp 2024-11-14].
Bibliografia
edytuj- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-11-14].