Krzysztof Baculewski

Krzysztof Baculewski (ur. 26 grudnia 1950 w Warszawie) – polski kompozytor i wykładowca akademicki.

Krzysztof Baculewski
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1950
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Życiorys

edytuj

Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (1974); kompozycję studiował u W. Rudzińskiego. Studia uzupełnił w konserwatorium paryskim u Oliviera Messiaena i w zakresie muzyki elektroakustycznej w Groupe de Recherches Musicales (staż P. Schaeffera). W latach 1977–1980 wykładał w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy doktorskiej napisanej w Instytucie Muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim, pod kierunkiem Józefa Chomińskiego, poświęconej warsztatowi kompozytorskiemu współczesnych polskich twórców.

Od 1973 współpracuje jako publicysta z „Ruchem Muzycznym”, ponadto z periodykami „Studio” oraz „Klasyka”. Od 1982 jest adiunktem na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Warszawie, a od 1998 profesorem.

Jego utwory wykonywane były w Polsce oraz RFN, Francji, Węgrzech, Finlandii, USA, Ameryce Płd.

Jest laureatem konkursów kompozytorskich, m.in.:

  • 1985 – II nagroda i wyróżnienie (I nagrody nie przyznano) na Konkursie z okazji XXV-lecia festiwalu Poznańska Wiosna Muzyczna za Koncert na orkiestrę i II Kwartet smyczkowy,
  • 1990 – I nagroda na Konkursie Oddziału Warszawskiego ZKP za Antitheton I.

Odznaczenia

edytuj

W 2007 został nagrodzony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1].

Publikacje

edytuj

Historia muzyki polskiej. Tom VII. Współczesność cz. 2: 1975–2000. Sutkowski Edition, Warszawa 2012

Ważniejsze kompozycje

edytuj
  • Sonata na perkusję solo (1972)
  • Meander na flet solo (1973)
  • Epitafium na orkiestrę (1974)
  • Nowe Wyzwolenie, dramat muzyczny (1974)
  • Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974)
  • La notte, kantat kameralna (1975)
  • Trois Graces na organy (1975)
  • Is-slottet na 12 instrumentów (1975)
  • A la recherche des harmonies perdues na orkiestrę (1976–1977)
  • Passacaglia na kwartet perkusyjny (1979)
  • Partita na saksofon altowy i klawesyn (1980)
  • Ground na orkiestrę (1981)
  • Quartier Latin na taśmę (1981)
  • Sonata wiosenna na flet solo (1982)
  • Koncert na orkiestrę (1983)
  • 3 kwartety smyczkowe (1984, 1985, 1986)
  • The Whole and Broken Consort na zespół instrumentów dawnych (1986)
  • Concerto armonico na orkiestrę smyczkową (1987)
  • Partita na skrzypce i fortepian (1988)
  • A Walking Shadow na małą orkiestrę symfoniczną (1990)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj