Krystyna Dąbrowska (rzeźbiarka)
Krystyna Dąbrowska (ur. 26 listopada 1906, zm. 1 września 1944 w Warszawie) – polska rzeźbiarka i malarka, sanitariuszka w powstaniu warszawskim.
 Członkowie Związku Artystów Polskich „Kapitol” w Rzymie (od lewej): Józef Gosławski, Wiktor Mazurowski, Krystyna Dąbrowska, Jan Dzieślewski i Michał Paszyn | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończyła Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie[1]. W latach 1925–1930 studiowała w poznańskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego na Wydziale Rzeźby i Brązownictwa[1]. W latach 1933–1935 pobierała nauki na warszawskiej ASP w pracowni prof. Tadeusza Breyera[1]. W 1935 uzyskała stypendium na wyjazd do Rzymu – w 1937 ukończyła tam Reale Accademia di Belle Arti e Liceo Artistico, a w 1938 – Królewską Szkołę Medalierską[1]. Podczas pobytu we Włoszech utrzymywała kontakty m.in. z Antonim Madeyskim[1] oraz Józefem Gosławskim[2]. Była także zaangażowana w powstanie Polskiej Organizacji Artystów Plastyków „Kapitol”[2]. Do Warszawy powróciła w grudniu 1938 roku[1].
Była członkiem Grupy Artystów Wielkopolskich „Plastyka”[1]. Tworzyła rzeźby o tematyce sportowej, religijnej oraz dekoracyjne detale architektoniczne[1]. Jest autorką licznych pełnoplastycznych oraz płaskorzeźbionych portretów[1]. Jedną z jej najbardziej znanych prac był Marynarz, który eksponowany był na przedolimpijskiej wystawie Sport w sztuce[3].
W czasie okupacji (w latach 1941-1943) pracowała w cukrowni w Sokołowie Podlaskim[1]. Działała tam w konspiracji. Od stycznia 1944 przebywała w Warszawie. Była tam patrolową w kompanii „Koszta” – ochrony sztabu Komendy Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim brała udział jako sanitariuszka[1]. Ciężko ranna w trakcie akcji ratunkowej, zmarła w szpitalu powstańczym 1 września 1944. Większość jej prac zaginęła podczas powstania[1].
Nagrody
edytuj- 1936 – nagroda za rzeźbę Marynarz na XI Olimpiadzie w Berlinie[1]
- 1936 – II nagroda na zorganizowanym przez Towarzystwo im. Adama Mickiewicza w Rzymie konkursie rzeźbiarskim na popiersie Józefa Piłsudskiego
- 1936 – nagroda ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej przy Watykanie za Autoportret
Wybrane wystawy
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T. II. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975.
- ↑ a b Anna Rudzka: Kalendarium życia Józefa Gosławskiego. W: Anna Rudzka: Józef Gosławski. Rzeźby, monety, medale. Wyd. 1. Warszawa: Alegoria, 2009, s. 61-62. ISBN 978-83-62248-00-1.
- ↑ Maria Anna Rudzka: Zadanie: forma. Pracownia profesora Tadeusza Breyera w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1923-1939. Wyd. 2. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2023, s. 62. ISBN 978-83-66835-50-4.
- ↑ Wystawa na 100-lecie zabytkowego cmentarza na poznańskich Jeżycach. main2.amu.edu.pl. [dostęp 2012-12-16].
- ↑ Sztuka wszędzie. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2012. ISBN 978-83-61558-91-0.
Linki zewnętrzne
edytuj- Członkowie Związku Artystów Polskich Kapitol w Rzymie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2012-11-04].
- Krystyna Dąbrowska. 1944.pl. [dostęp 2012-12-16].