Krystyn z Ostrowa

Krystyn z Ostrowa (ur. 1352, zm. 1430) – ochmistrz, kasztelan krakowski, wojewoda i kasztelan sandomierski.

Pochodził od Prandotów Rawitów. W 1387 r. został ochmistrzem dworu królowej Jadwigi tym samym stał się jednym z jej najbliższych współpracowników. Od 1392 r. pełnił urząd kasztelana sandomierskiego, a następnie od 1406 wojewody sandomierskiego. W 1410 został kasztelanem krakowskim. W 1410 r. wystawił w bitwie pod Grunwaldem własną chorągiew.

Podpisał pokój toruński 1411 roku^[1].

Był sygnatariuszem aktu unii horodelskiej 1413 roku^[2].

Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku^[3].

Przypisy

↑ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382–1445, Kraków 1891, s. 42.
↑ Statuta, Prawa Y Constitucie Koronne Łacinskie Y Polskie z Statutow Łaskiego Y Herborta Y Z Constituciy Koronnych Zebrane, Kraków 1600, s. 749.
↑ Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.

Bibliografia

„Herbarz polski” Kaspra Niesieckiego S.J. (1979)
„Rodzina. Herbarz szlachty polskiej” Seweryna Uruskiego (1904)
Krystyn z Ostrowa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2013-06-18] .

Linki zewnętrzne

JerzyJ. Wyrozumski JerzyJ., Krystyn Ostrowski herbu Rawa, t. XXIV, Polski Słownik Biograficzny, 1979 .

[1] Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382–1445, Kraków 1891, s. 42.

[2] Statuta, Prawa Y Constitucie Koronne Łacinskie Y Polskie z Statutow Łaskiego Y Herborta Y Z Constituciy Koronnych Zebrane, Kraków 1600, s. 749.

[3] Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.

[1]

[2]

[3]