Kropidło piszczałkowate

Kropidło piszczałkowate (Oenanthe fistulosa L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny selerowatych.

Kropidło piszczałkowate
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

kropidło

Gatunek

kropidło piszczałkowate

Nazwa systematyczna
Oenanthe fistulosa L.
Sp. Pl. 1: 254. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

Zasięg gatunku obejmuje południową i środkową Europę (na północ po Wyspy Brytyjskie, Danię, Szwecję i Białoruś), w północno-zachodniej Afryce (od Maroka po Tunezję) oraz w południowo-zachodniej Azji (Turcja, Izrael, Liban, Iran i Azerbejdżan)[4][5].

W Polsce występuje rozproszony w zachodniej części niżu, częściej jedynie w środkowej części województwa wielkopolskiego i na północy dolnośląskiego[6].

Morfologia

edytuj
 
Kwiatostan
 
Owoce
Pokrój
Roślina zielna kłączowa i rozłogowa. Korzenie w części zgrubiałe bulwiasto. Łodyga podnosząca się lub wzniesiona, w dole korzeniąca się w węzłach, słabo rozgałęziona w górze, o długości do 100 cm. Wewnątrz jest pusta, na powierzchni delikatnie bruzdowana[7].
Liście
Dolne osadzone na długich i dętych ogonkach, 2–3-krotnie pierzasto złożonych, z odcinkami lancetowatymi (u liści podwodnych równowąskimi). Wyższe liście są pojedynczo lub podwójnie pierzaste z odcinkami równowąskimi (rurkowatymi)[7].
Kwiaty
Białe, skupione w baldaszki, które w liczbie 1–5 tworzą szczytowy baldach złożony zawierający kwiaty przeważnie obupłciowe. Rozwijające się później kwiatostany na odgałęzieniach bocznych składają się z 6–10 baldaszków zawierających głównie kwiaty męskie albo płonne. Baldachy złożone wspierają pojedyncze pokrywy lub brak ich zupełnie. Baldaszki wspierają liczne, lancetowate i wąsko obłonione pokrywki. Kielich z szydłowatymi ząbkami długości 1 mm. Płatki korony mają do 4 mm długości, są wycięte na szczycie i z łatką zagiętą do środka kwiatu[7].
Owoce
Gruszkowate lub kulistawe rozłupnie o długości do 4 mm, nieco kanciaste, osadzone na krótkich szypułkach, stąd tworzą niemal kulistawe owocostany. Owoce wieńczą długie do 4 mm szyjki słupków[7].

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia[7]. Rośnie nad brzegami wód, na mokrych łąkach i bagnach[7]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Magnocaricion[8].

Zagrożenia i ochrona

edytuj

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[9].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. Oenanthe fistulosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  5. Oenanthe fistulosa L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-08-09].
  6. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 373, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  7. a b c d e f Marian Koczwara, Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 82-83.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005, s. 115. ISBN 83-01-14439-4.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.