Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości
Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości - dokument rządowy, w randze rozporządzenia[1], wydawany na podstawie polskiego Prawa komunikacji elektronicznej[2] (w latach 2004-2024 Prawa telekomunikacyjnego[3]) określający przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości oraz ich użytkowanie. Częstotliwości mogą być użytkowane jako:
- cywilne;
- rządowe;
- cywilno-rządowe.
Krajową Tablicę Przeznaczeń Częstotliwości określa Rada Ministrów realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących:
- zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,
- wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych,
- obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego
– kierując się koniecznością zachowania jej aktualności.
Polska Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości spełnia wymagania wynikające z międzynarodowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, jak i z europejskich przeznaczeń częstotliwości ECA (European Common Allocation), opublikowanych w raportach CEPT/ECC. Jest uaktualniana przeważnie po opublikowaniu zmian wprowadzanych podczas kolejnych Światowych Konferencji Radiokomunikacyjnych (WRC).
Przypisy
edytuj- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. w sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości (Dz.U. z 2023 r. poz. 2518)
- ↑ Art. 62 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1648)
- ↑ Art. 111 ustawy z dnia 12 lipca 2024 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2024 r. poz. 1221)