Kraina Bałtycka
Kraina Bałtycka – najbardziej na północ wysunięta jednostka podziału kraju stosowana w leśnictwie. Obejmuje swoim zasięgiem Nizinę Nadbałtycką i wzniesienia Pojezierza Pomorskiego. Południowa granica krainy biegnie wzdłuż moreny czołowej ostatniego zlodowacenia i dzieli obszar gromadnego i rozproszonego występowania buka. Granica wschodnia jest naturalna granicą Żuław i pokrywa się z zachodnią granicą naturalnego występowania świerka w jego niżowym zasięgu. Cała kraina leży w zasięgu ostatniego zlodowacenia, które odcisnęło swe piętno na rzeźbie i konfiguracji terenu w postaci charakterystycznych utworów moren czołowych i dennych.
Lesistość tej krainy dochodzi do ok. 30,5%.
Klimat krainy bałtyckiej należy do typu klimatu bałtyckiego i pojeziernego, charakteryzującego się chłodnym latem, łagodną zimą i stosunkowo znaczną ilością opadów atmosferycznych.
Gleby są przeważnie pochodzenia polodowcowego typu bielicowego. Na morenach występują margle, gliny zwałowe i żwiry gliniaste, a w pasie nadmorskim przeważają luźne piaski i gleby torfowe. W dolinach rzek, a głównie w delcie Wisły na Żuławach, występują gleby aluwialne i mady, a w pasie przymorskim występują wydmy i błota nadmorskie.
W krainie tej przeważają bór świeży(Bsw), bór mieszany świeży (BMsw), las mieszany (LM) i las świeży (Lsw),
Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna,
Kraina Bałtycka dzieli się na 9 dzielnic:
- Dzielnica Pasa Nadmorskiego
- Dzielnica Niziny Szczecińskiej
- Dzielnica Wałecko-Myśliborska
- Dzielnica Pobrzeża Słowińskiego
- Dzielnica Pojezierza Drawsko-Kaszubskiego
- Dzielnica Żuław Wiślanych
- Dzielnica Elbląsko-Warmińska
- Dzielnica Pojezierza Iławsko-Bronieckiego
Według regionalizacji-przyrodniczo leśnej z 2010 Kraina Bałtycka dzieli się na 26 mezoregionów[1]:
- Mezoregion Wolińsko-Trzebiatowski (I.1)
- Mezoregion Wybrzeża Słowińskiego (I.2)
- Mezoregion Mierzei Helskiej (I.3)
- Mezoregion Mierzei Wiślanej (I.4)
- Mezoregion Puszczy Wkrzańskiej i Goleniowskiej (I.5)
- Mezoregion Puszczy Bukowej i Równiny Wełtyńskiej (I.6)
- Mezoregion Równiny Nowogardzkiej (I.7)
- Mezoregion Równiny Pyrzyckiej (I.8)
- Mezoregion Pojezierza Myśliborskiego (I.9)
- Mezoregion Pojezierza Choszczeńskiego (I.10)
- Mezoregion Równiny Słupskiej (I.11)
- Mezoregion Pojezierza Drawskiego (I.12)
- Mezoregion Równiny Białogardzkiej (I.13)
- Mezoregion Pojezierza Bytowskiego (I.14)
- Mezoregion Wysoczyzny Polanowskiej (I.15)
- Mezoregion Pradoliny Redy i Łeby (I.16)
- Mezoregion Wysoczyzny Żarnowieckiej (I.17)
- Mezoregion Pojezierza Kaszubskiego (I.18)
- Mezoregion Pojezierza Starogardzkiego (I.19)
- Mezoregion Żuław Wiślanych (I.20)
- Mezoregion Wysoczyzny Elbląskiej (I.21)
- Mezoregion Warmiński (I.22)
- Mezoregion Doliny Kwidzyńskiej (I.23)
- Mezoregion Pojezierza Iławskiego (I.24)
- Mezoregion Pojezierza Brodnickiego (I.25)
- Mezoregion Garbu Lubawskiego (I.26)
Przypisy
edytuj- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012, s. 189-205. ISBN 978-83-61633-62-4.
Bibliografia
edytuj- Leon Mroczkiewicz Podział Polski na krainy i dzielnice przyrodniczo-leśne,Prace IBL, nr 80, Warszawa 1952
- Ryszard Zaręba - wydanie III zmienione Puszcze, bory i lasy Polski PWRiL 1986