Królowa Rówień
Królowa Rówień – dość rozległy i mniej więcej równy teren stanowiący górne piętro Doliny Olczyskiej w Tatrach Zachodnich, w miejscu, gdzie graniczy ona z Doliną Gąsienicową. Nazwa pochodzi od nazwiska dawnego właściciela. Królowa Rówień to obszar pomiędzy południowymi stokami Wielkiej Kopy Królowej, wschodnimi Małej Kopy Królowej i Kopy Magury oraz północno-zachodnimi Królowego Grzbietu. Znajduje się na średniej wysokości ok. 1500–1600 m n.p.m. W przeszłości były to tereny pasterskie, tzw. Hala Królowa[1]. Obecnie teren jest w większości zarośnięty kosodrzewiną z domieszką wierzby śląskiej[2].
Na skraju równi znajdują się wielkie granitowe bloki skalne przywleczone w przeszłości przez lodowiec[3]. Rówień zazwyczaj jest sucha, tzn. nie płynie nią żaden potok. Woda wsiąka bowiem w wapienne podłoże i płynie podziemnymi przepływami. W dolnej, wschodniej części zaczyna się łożysko Suchego Potoku Olczyskiego, który jednak prawie zawsze jest wyschnięty. Woda płynie nim tylko po dużych opadach[2].
Z Królowej Równi Wyżniej rozpościera się jeden z ładniejszych widoków w Tatrach. Jest zaskakująco rozległy. Franz Dénes pisał o nim: „stoimy nagle przed jednym z najwspanialszych widoków wysokogórskich w całych Tatrach”. Mimo łatwego (jak na tatrzańskie warunki) terenu zdarzały się tutaj przypadki śmierci wskutek zabłądzenia (zapewne we mgle lub w nocy)[3].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin występuje podejźrzon rutolistny[4]. Wzdłuż ścieżki turystycznej ciekawa roślinność tatrzańska, m.in. płożące się przy ziemi wierzba alpejska i żyłkowana, licznie kwitną tu (nawet na samej ścieżce) dzwonek wąskolistny, skalnica nakrapiana i inne[5].
Szlaki turystyczne
edytuj
– szlak niebieski z Kuźnic przez Boczań, Skupniów Upłaz i Przełęcz między Kopami do Murowańca. Czas przejścia: 2 h, ↓ 1:35 h[6]
Nartostrady
edytuj
– Trasa Gąsienicowa z Kasprowego Wierchu przez górną część Równi Królowej, Dolinę Olczyską i Nosalową Przełęcz do Kuźnic.
Przypisy
edytuj- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Kasprowy Wierch, t. 13, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.