Kozioł (województwo podlaskie)
Kozioł – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno[6][5].
| wieś | |
.JPG) Kozioł | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
86 |
| Kod pocztowy |
18-500[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BKL |
| SIMC |
0399628[5] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kolno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kolneńskiego  | |
 53°25′49″N 21°49′57″E/53,430278 21,832500[1]
| |
Przez miejscowość przepływa rzeka Pisa.
Historia
edytujW czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego. W latach 1921–1939 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie kolneńskim, w gminie Czerwone.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 485 osób, 471 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 ewangelickiego, 12 mojżeszowego a 1 nie określiła wyznania. Jednocześnie 474 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 11 żydowską. Było tu 72 budynki mieszkalne[7].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Kolnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Kolnie i Okręgowy w Łomzy; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Kolnie[8].
W okresie międzywojennym stacjonowała tu placówka Straży Celnej „Kozioł”[9].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego[10]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy[11].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kozioł, po jej zniesieniu w gromadzie Czerwone. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Części miejscowości
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0399634 | Bazydły | część wsi |
| 0399640 | Kruki | część wsi |
| 0399657 | Zarzecze | część wsi |
Kościół i parafia
edytujW miejscowości znajduje się kościół, który jest siedzibą parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do metropolii białostockiej, diecezji łomżyńskiej, dekanatu Kolno.
Galeria
edytuj-
Kozioł -
Widok od strony południowej -
Kościół p.w. Najświętszego Serca Jezusowego, oraz dzwonnica
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60662
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-12-10].
- ↑ Wieś Kozioł w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-03-30], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 526 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 41.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 785.
- ↑ Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927, s. 176.
- ↑ Карманный атлас СССР. 11-е изд. – Ленинград: ГУГК при СНК СССР, 1940, karta 39
- ↑ Bezirk Bialystok [online], www.territorial.de [dostęp 2020-04-02].
Linki zewnętrzne
edytuj- Kozioł 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 555.