Kozaczyzna (Litwa)
Kozaczyzna (lit. Kazitiškis) − wieś na Litwie, w rejonie Ignalino, 11 km na północ od Ignalina.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina | |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°26′30″N 26°08′40″E/55,441667 26,144444
| |
W 2011 roku liczyła 343 mieszkańców.
Historia
edytujW dwudziestoleciu międzywojennym miasteczko leżało w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dukszty[3][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 74 osoby, 70 było wyznania rzymskokatolickiego, a 4 stroobrzędowego. Jednocześnie 29 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową 45 inną (litewską). Było tu 16 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwały tu 83 osoby w 14 budynkach[4].
Miejscowość należała do miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Ignalinie[5].
Populacja
edytuj
Majątek ziemski
edytujWłaścicielami miejscowego majątku byli Butlerowie (w XVIII wieku), Bielikowicze (na początku XIX wieku) oraz Mikulicz-Radeccy (od połowy XIX wieku do 1939).
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 34 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 9 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową 25 litewską. Były tu 4 budynki mieszkalne[3]. W 1938 zamieszkiwało tu 59 osób w 5 budynkach[4].
Po majątku pozostał dwór zbudowany w XIX wieku oraz zabudowania gospodarcze i fontanna oraz park dworski o powierzchni 2,7 ha, będący od 1986 pomnikiem przyrody[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Utenos apskritis. Lietuvos statistikos departamentas. [dostęp 2020-04-12]. (lit.).
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 46.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 46.
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Litwie. Warszawa: Burchard Edition, 1999-10-16, s. 142-143. ISBN 83-87654-07-8.