Koryto (województwo świętokrzyskie)
wieś w województwie świętokrzyskim
Koryto – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin[5][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-506[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TKA |
| SIMC |
0235884[5] |
Położenie na mapie gminy Czarnocin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kazimierskiego  | |
 50°19′27″N 20°29′18″E/50,324167 20,488333[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0235890 | Parcelacja | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Nazwa wsi pochodzi od nazwiska Mikołaja Korytkowskiego, który osiedlił się tam prawdopodobnie w XVI wieku, lub od jej położenia geograficznego (dolina).
Miejscowość ta jest związana z działalnością braci polskich. Józef Szymański w przewodniku „Szlakiem braci polskich” wspomina o odbywających się we wsi ponurzeniach ariańskich. Ponurzenie było przyjęciem chrztu przez braci polskich po osiągnięciu pełnoletniości. Chrzest w niemowlęctwie uznawany był za przymuszenie do narzuconego wyznania[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58640
- ↑ Wieś wies_Koryto w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-02], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 508 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Józef Szymański: Szlakiem braci polskich. Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie. Kielce 1962, s. 108.