Kortatu
Kortatu[1] – zespół grający muzykę ska punk utworzony w Irun (Kraj Basków) latem 1984 roku. Zespół powstał w pierwszych latach hiszpańskiej demokracji. Hiszpańska konstytucja została uchwalona w 1978 roku, a rok później powstał Statut Autonomiczny Kraju Basków. Baskijski nacjonalizm błąkał się pomiędzy akceptacją autonomii a walką o niepodległość. Kortatu miało duże znaczenie dla skrajnie lewicowych baskijskich nacjonalistów (odrzucających projekt autonomii) jako prekursor Radical Basque Rock (Rock Radikal Vasco bądź RRV)(pol. Radykalny Rock Baskijski). Wywarli duży wpływ na baskijski i hiszpański punk, podobnie jak i inne zespoły: La Polla Records, Cicatriz bądź też Eskorbuto, które stały się popularny na scenie undergroundowej lat 80.
 Koncert Kortatu (od lewej: Fermin i Iñigo) | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Skład | |
| Fermin Muguruza Iñigo Muguruza Treku Armendariz Kaki Arkarazo | |
| Strona internetowa | |
Pomimo przylgnięcia etykiety prekursora Radykalnego Rocka Baskijskiego, Kortatu próbowało walczyć przeciwko wszelkim klasyfikacjom, mimo że wyraźnie było widać polityczne powiązania z Herii Batsuną. Kortatu przedstawiało również pewien problem dla cenzury, szczególnie gdy próbowali opublikować zdjęcie przedstawiające hiszpańskiego monarchę Juana Carlosa I jako robota. Na obszarze pięciu lat działalności zespołu, przemieszczali swoje upatrywania muzyczne ze ska w kierunku punka, a nawet hip-hopu, rozwiązując ostatecznie formacje po zobaczeniu Public Enemy w Paryżu, by stworzyć większy projekt Negu Gorriak. Pomimo że ich utwory również wywodziły się z party-ska oraz combat-rock (na ich ostatniej płycie wszystkie utwory były śpiewane po baskijsku), ich główny ton pozostał nietknięty. Policyjne tortury, gnębienie Basków i potrzeba socjalnej sprawiedliwości są mocno eksponowane w ich utworach.
Pomimo iż pozostawali pod wpływem The Clash, ich frontman Fermin Muguruza zdecydował się, aby stworzyć zespół skapunkowy po zobaczeniu koncertu Joego Strummera w 1980 roku w Donostia.
W 1985 roku nagrali pierwsze demo, które zawierało ich trzy piosenki. W tym samym roku zamieścili te piosenki na albumie znanym jak Four’s Album (pol. album czterech) wydanym wspólnie z trzema nowymi zespołami: Cicatriz, Jotakie oraz Kontuz-Hi!.
Tego samego roku zaliczyli swoją pierwszą trasę koncertową dookoła Kraju Basków. Zagrali również w Madrycie i Barcelonie. 31 maja zagrali w więzieniu Martutene (Donostia) razem z zespołem Barricada. Kilka miesięcy później, Joseba Sarrionandia, znany poeta i pisarz, który został osadzony w więzieniu z powodu powiązań z ETA, uciekł razem z innym więźniem, Iñakim Pikabeą, ukrywając się w sprzęcie nagłaśniającym, po koncercie Imanola Larzabala. Kortatu i Barricada zostały posądzone o przygotowanie ucieczki, dostając za to zakaz gry w jakichkolwiek więzieniach, lecz nigdy im tego nie udowodniono. Niedługo po tym napisali swój najbardziej znany utwór Sarri Sarri mówiący o ucieczce Sarrionandii. Utwór ten był coverem, z nowym tekstem, Chatty Chatty Toots and The Maytals.
W 1987 zagrali koncert w Polsce na festiwalu Róbrege i wywołali mały skandal w Polskim Radio, prowokując prowadzących audycję[2].
Członkowie
edytuj- Fermin Muguruza: gitara i wokal
- Iñigo Muguruza: gitara basowa
- Treku Armendariz: perkusja
- Kaki Arkarazo: gitara (od 1988)
Dyskografia
edytuj- (Bez nazwy) znany jako Four’s Album (Soñua, 1985) razem z Cicatriz, Jotakie i Kontuz-Hi!. Reedycja na CD przez Oihuka w 2000.
- Kortatu (Soñua, 1985).
- A la calle (Singel) (Soñua, 1986).
- El estado de las cosas (Soñua, 1986).
- A Front Line Compilation (best of) (Red Rhino-Organik, 1988). Reedycja na CD przez Oihuka w 1998.
- Kolpez kolpe (Oihuka, 1988). Reedycja na CD przez Esan-Ozenki w 1998.
- Azken guda dantza (ma żywo, podwójny album) (Nola!, 1988).
Niektóre reedycje na CD Zawierająca utwory bonusowe i zmodyfikowane:
- Kortatu (Oihuka, 1998), dołączone dwa utwory: Mierda de Ciudad i El último SKA.
- El estado de las cosas (Oihuka, 1998), dołączono trzy piosenki z A la calle.
- Azken guda dantza (Esan-Ozenki, 1992), usunięto cenzorskie piki z piosenki „Aizkolari”.