Korpus Jazdy (Królestwo Kongresowe)

Korpus Jazdy Królestwa Polskiego stanowiła Dywizja Strzelców Konnych wraz z Dywizją Ułanów Królestwa Polskiego. Na czele tego korpusu stał gen. Aleksander Rożniecki.

Korpus Jazdy

Historia
Państwo	Królestwo Polskie
Dowódcy
Pierwszy	gen. Aleksander Rożniecki
Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda

Pod koniec roku 1830 korpus ten liczył 6788 oficerów i żołnierzy zorganizowanych w 34 szwadrony. Stan ten nie uwzględnia gwardii konnej. Wyszkolenie korpus zawdzięczał Jakubowi Lewińskiemu (szef sztabu) oraz Karolowi Turnie (inspektor jazdy).

Dywizja jazdy składała się z dwóch brygad. Ta zaś w swoim składzie posiadała jeden pułk ułanów i jeden strzelców konnych (szaserów).

Pułk jazdy składał się z dwóch dywizjonów po dwa szwadrony i jednego szwadronu rezerwowego. Ten ostatni liczył ok. 100 ludzi i był przeznaczony do szkolenia rekrutów. Szwadrony czynne liczyły ok. 160 żołnierzy, 10 -12 podoficerów i 8 oficerów. Szwadrony dzieliły si na 2 półszwadrony czyli 4 plutony; plutony dzielono na trójki, po 3 roty każda. Do pierwszego i czwartego plutonu wybierano najlepszych żołnierzy. Potem dopiero miał prawo wyboru pluton trzeci, a resztę przydzielano do drugiego.

Bibliografia

• Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
• Wacław Tokarz: Armja Królestwa Polskiego (1815-1830). Piotrków: Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego, 1917.