Koronos (syn Kajneusa)
Koronos - syn Posejdona i Kajnis, król Lapitów.
| mityczny król Lapitów | |
| Poprzednik | |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Dzieci | |
Król Lapitow
edytujMatka Koronosa zostawszy kochanką Posejdona poprosiła go, by zmienił ją w mężczyznę, którego nie można zranić. Była już wówczas w ciąży. Przemieniona w mężczyznę prowadziła wojny z takim powodzeniem, że niedługo potem Lapici wybrali ją na swego króla. Już jako król Lapitów urodziła syna Koronosa[1].
Koronos wraz z matką wziął udział w wyprawie Argonautów. Po jej śmierci w walce z centaurami, objął władzę nad Lapitami i panował nad nimi z Gyrton[2]. Po pewnym czasie wybuchł spór graniczny pomiędzy Lapitami a Dorami z Hestiajotis, rządzonymi przez Ajgimiosa. Wyparci, przez przeważających liczebnie Lapitów, Dorowie zwrócili się o pomoc do Heraklesa, ofiarując mu w zamian jedną trzecią swego królestwa. Wsparci przez Heraklesa pokonali Lapitów Koronosa, a jego samego i większość jego poddanych zabili i zmusili do opuszczenia spornego terytorium. Znaczna część z nich osiadła potem w Koryncie[3]. Za potomka Lapitów podawał się jeszcze, na wpół historyczny władca Koryntu Kypselos[3].
Koronos był ojcem Leonteusa[4], a według mitografów również Andrajmona (który ożenił się z jedną z córek Peliasa imieniem Amfinome) i Lyside[5][a].
Po dziewięciu miesiącach Posejdon wyciąnął z jamy brzusznej Kajneusa dziecko, które wychował. Bóg morza namówił syna, by wziął udział w wyprawie Argonautów. Spotkał na niej swego ojca (matkę) Kajneusa. Koronos zamieszkał ostatecznie w królestwie Posejdona i został poślubiony Okeanidzie Zeukso. Został ojcem Kasjopei, Leonteosa, Polidektesa i Diktysa. Po śmierci zamieszkał w Jeziorze Stygijskim, a czas spędzał w Elizjum[potrzebny przypis].
Rodowód
edytujKoronos pochodził od Arkasa, syna Zeusa i Kallisto.
Uwagi
edytuj- ↑ O Koronosie wspominają Homer w Iliadzie II 746; Apollodoros w Bibliotece II 7, 7; Apolloniusz Rodyjski w Argonautikach I 57 i n. i Sofokles we fragmencie 354
Przypisy
edytuj- ↑ Graves 1974 ↓, s. 245.
- ↑ Graves 1974 ↓, s. 246 i 526.
- ↑ a b Graves 1974 ↓, s. 508.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 190.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 206.
- ↑ Grimal 1987 ↓, s. 370.
Bibliografia
edytuj- Robert Graves: Mity greckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-01069-0.