Korolówka (rejon kołomyjski)

wieś na Ukrainie

Korolówka (ukr. Королівка, Koroliwka) – wieś na Ukrainie w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie kołomyjskim, centrum silskiej rady.

Korolówka
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

kołomyjski

Powierzchnia

3,44 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności


1026[1]

Nr kierunkowy

+380 03476

Kod pocztowy

78360

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Korolówka”
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Korolówka”
Ziemia48°31′16″N 25°06′13″E/48,521111 25,103611

Geografia

edytuj

Miejscowość oddalona o 6 km od Kołomyi leży przy ważnych szlakach komunikacyjnych, m.in. przy drodze krajowej N 10 (Автошлях Н 10) oraz linii kolejowej Lwów-Czerniowce. Przez wieś przepływają dwie rzeczki: Kosacziwka (Косачівка) і Radylika (Радиліка), będące dopływami Prutu.

Historia

edytuj

Pierwsza wzmianka o osadzie w miejscu współczesnej Korolówki pochodzi z 13 marca 1453 r., kiedy to pojawia się nazwa Korolowszczyzna (Koroliwszczyzna). Jednak wkrótce miejscowość przestała istnieć. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego w 1551 r. wojewoda ruski i starosta halicki Mikołaj Sieniawski założył tu wieś Kroliewskie Pole (Królewskie Pole, Koroliwśkie Polie)[a]. Między rokiem 1570 a 1752 nazwa wsi zmieniła się po raz trzeci: na Korolówka (Koroliwka). Wszystkie wymienione toponimy nawiązują do położenia miejscowości na terenie królewszczyznystarostwa kołomyjskiego w ziemi halickiej województwa ruskiego.

Po I rozbiorze Rzeczypospolitej Korolówka znalazła się w zaborze austriackim. Od 1772 do 1854 r. stanowiła część gminy Korolówka w dominium Kołomyja w obrębie cyrkułu stanisławowskiego. Po wprowadzeniu nowego podziału administracyjnego weszła w skład powiatu kołomyjskiego, w którego ramach funkcjonowała także w okresie II Rzeczypospolitej (gmina Kołomyja). W latach 1890–1925 działał Browar Parowy „Korolówka”.

W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 17 Polaków[2].

Przemiany demograficzne

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  1. W rzeczywistości Sieniawski został wojewodą ruskim w 1553 r.
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 247, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.