Konwencja o broni biologicznej

Konwencja o broni biologicznej (ang. Convention on the Prohibition of the Development, Production and Stockpiling of Bacteriological (Biological) and Toxin Weapons and on their Destruction, Biological Weapons Convention, BWC) – traktat podpisany 10 kwietnia 1972 w Londynie, Moskwie i Waszyngtonie, zakazujący sygnatariuszom rozwijania, przekazywania oraz nabywania broni biologicznej. Nie zawiera on zakazu stosowania broni chemicznej, odwołuje się jednak do postanowień Protokołu Genewskiego w tym zakresie. Konwencja weszła w życie 26 marca 1975 r. po ratyfikacji przez 22 państwa, w tym przez trzy państwa założycielskie będące depozytariuszami (art. 14). W obliczu licznych przypadków naruszenia konwencji 14 września 1992 Rosja, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania zapoczątkowały prace nad wzmocnieniem reżimu stojącego na straży postanowień traktatu. W kolejnych latach nad tym zagadnieniem debatowały grupy przedstawicieli państw-stron konwencji. 8 grudnia 2006 swoje prace zakończyła konferencja przeglądowa, która ustaliła nowe środki weryfikacji działań związanych z bronią biologiczną.

Obecnie konwencja wiąże 185 Państw-Stron oraz 4 kraje, które złożyły pod nią podpis bez ratyfikacji^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ Biological Weapons Convention – UNODA [online] [dostęp 2023-10-27] (ang.).

Bibliografia

Marcin Kaczmarski: Problematyka zbrojeń i rozbrojenia. W: Ryszard Zięba: Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2008, s. 536-537. ISBN 978-83-60501-92-4.

Linki zewnętrzne

[1] Biological Weapons Convention – UNODA [online] [dostęp 2023-10-27] (ang.).

[1]