Konstantyn VI (cesarz bizantyński)
Konstantyn VI (ur. 14 stycznia 771[1], zm. 797 lub 802) – cesarz bizantyjski od 780 roku, jedyny syn Leona IV Chazara[1].
| |
| Cesarz bizantyński | |
| Okres |
od 780 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
14 stycznia 771 |
| Data śmierci |
797 lub 802 |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Eufrozyna, Irena |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Leon |
| Moneta | |
 Solid przedstawiający cesarza Leona IV oraz Konstantyna VI | |
Konstantyna koronowano na współcesarza 24 kwietnia 776, gdy jego ojciec był cesarzem. Po śmierci ojca w 780 został jedynym władcą, w wieku 9 lat. Jego matka, cesarzowa Irena, była regentką i nie przekazała mu władzy, nawet kiedy osiągnął pełnoletniość. Został przez nią uwięziony i oślepiony – oficjalnie była to kara za obrazoburstwo.
W 782 został zaręczony z Rotrudą, córką Karola Wielkiego, króla Franków, i jego trzeciej żony Hildegardy. Irena jednak w 788 zerwała zaręczyny[1].
Ożenił się po raz pierwszy z Marią z Amnii[1]. Ponieważ ta nie urodziła następcy tronu, rozwiódł się z nią i ożenił powtórnie, co wywołało schizmę moechiańską. Maria i Konstantyn mieli dwie córki: Eufrozynę, żonę cesarza Michała II oraz Irenę. Ze swoją kochanką, a następnie drugą żoną – Teodote – Konstantyn miał syna Leona, który zmarł w maju 797[1].