Konstantin Tomow

Konstantin Tomow
Константин Томов
Pełne imię i nazwisko	Константин Коцев Томов
Data urodzenia	20 października 1888
Data śmierci	27 kwietnia 1935
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 27 czerwca 1921; do 9 listopada 1921
Przynależność polityczna	Bułgarski Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Aleksandyr Dimitrow
Następca	Aleksandyr Radołow
	Minister wojny
Okres	od 9 listopada 1921; do 9 lutego 1923
Poprzednik	Aleksandyr Dimitrow
Następca	Konstantin Murawiew
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konstantin Kocew Tomow (bułg. Константин Коцев Томов, ur. 20 października 1888 w Kuninie, zm. 27 kwietnia 1935 w Sofii^[1]) – bułgarski prawnik i polityk, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 18. (1919–1920), 19. (1920–1923) i 22 (1927–1931) kadencji, minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii (1921), minister wojny (1921–1923), deputowany do Zgromadzenia Narodowego 18., 19. i 22. kadencji^[1].

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Gabrowie, a następnie studia prawnicze na uniwersytecie sofijskim. Pracował jako nauczyciel. W 1908 wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (zemedelców)^[1]. Brał udział w I wojnie światowej, był dowódcą plutonu w 11 pułku piechoty^[1]. W czasie wojny ukończył szkołę oficerską.

Po zakończeniu wojny był dyrektorem Bułgarskiego Banku Spółdzielczego, a także redaktorem pism związanych z ugrupowaniem zemedelców – Zemedełsko zname i Zemedełska prawda. W 1919 został wybrany po raz pierwszy deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. W kolejnej kadencji parlamentu pełnił funkcję jego wiceprzewodniczącego^[1]. W 1921 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w gabinecie Aleksandra Stambolijskiego, a następnie ministra wojny. Razem z Marko Turłakowem i Christo Manołowem, Tomow był zwolennikiem współpracy zemedelców z partiami prawicowymi, czego nie akceptował Stambolijski. Narastający kryzys w łonie rządu, pogłębiony przez spory dotyczące Macedonii doprowadził w 1923 do dymisji Tomowa. Wkrótce potem został on usunięty z partii^[1].

Po zamachu stanu 9 czerwca 1923 Tomow wydawał gazetę Obnowa, w której krytykował politykę Stambolijskiego^[1]. Próbował powrócić do władz partii zemedelców, ale udało mu się to na krótko, od 1926 tworzył prawicowe ugrupowanie wywodzące się z partii chłopskiej - BZNS Oranżew. Od 1934 zwązany politycznie z Aleksandrem Cankowem^[1]. Utrzymywał także bliskie relacje z dyplomatami radzieckimi w Sofii, w 1934 został prezesem bułgarsko-radzieckiej izby handlowej^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 469–470.

Bibliografia

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 469–470.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 469–470.

[1]