Konrad Bieliński
Konrad Tomasz Bieliński (ur. 24 sierpnia 1949 w Warszawie) – polski matematyk, informatyk, członek Komitetu Obrony Robotników, społecznik.
 Konrad Bieliński (2007) | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
matematyk, informatyk, działacz społeczny |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujNależał do drużyny harcerskiej walterowców. Absolwent Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestniczył w protestach studenckich w marcu 1968. W latach 1970–1974 był współorganizatorem Klubu Matematyka na Wydziale Matematyki UW, a w 1973 przywódcą protestu studenckiego na Uniwersytecie Warszawskim zorganizowanego przeciwko odgórnemu zjednoczeniu organizacji studenckich w strukturę Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, sprowadzającego się do wcielenia Zrzeszenia Studentów Polskich do sekcji uczelnianej Związku Młodzieży Socjalistycznej. Materiały z tym związane, w tym dwa opracowania Konrada Bielińskiego i Stanisława Krajewskiego, zostały przemycone z kraju i ukazały się w paryskiej „Kulturze” nr 3 z 1973[1].
W 1976 podjął współpracę z Komitetem Obrony Robotników, od września 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”[2][3]. Należał do głównych organizatorów Niezależnej Oficyny Wydawniczej „NOWA”, zajmował się poligrafią i tzw. techniką (organizacją kolportażu)[4]. W latach 1977–1978 wchodził w skład redakcji miesięcznika „Głos”, a od połowy 1978 w skład redakcji niezależnego kwartalnika politycznego „Krytyka”. W 1979 uczestniczył w głodówce w kościele Świętego Krzyża w Warszawie w geście solidarności z sądzonymi działaczami Karty 77 z Czechosłowacji[5]. Na początku 1980 zorganizował w obronie uwięzionych Mirosława Chojeckiego i Bogdana Grzesiaka wielką akcję ulotkową w Warszawie – rozrzucono z wysokich budynków 150 tys. ulotek[6].
W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej, redagował „Strajkowy Biuletyn Informacyjny Solidarność”. Od marca do listopada 1981 był redaktorem naczelnym niecenzurowanego dziennika „Niezależność”, wydawanego przez Region Mazowsze NSZZ „Solidarność”[7].
W stanie wojennym internowany 13 grudnia 1981, we wrześniu 1982 zbiegł z więziennego szpitala, włączył się w działalność podziemnej „Solidarności”. Od października 1983 był członkiem Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze, zajmował się przede wszystkim sprawami poligrafii i łączności zagranicznej, od 1984 przy wykorzystaniu szyfrowanej korespondencji komputerowej. Koordynował współpracę ze strukturami zakładowymi i Grupami Oporu „Solidarni”. W konspiracji używał pseudonimu „Tomasz”. W czerwcu 1984 zorganizował w Warszawie niezależne badania frekwencji podczas wyborów do rad narodowych, w 1985 jako pełnomocnik Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” koordynował takie badania w skali kraju podczas wyborów do Sejmu[8]. Aresztowany ponownie w maju 1986, zwolniony został w wyniku amnestii w lipcu tego samego roku[9].
Przebywał przez rok w Stanach Zjednoczonych, wrócił do Polski w 1989. Następnie podjął pracę jako informatyk, autor programów komputerowych dla amerykańskiej firmy tworzącej oprogramowanie. Członek założyciel Stowarzyszenia Wolnego Słowa i członek zarządu tego stowarzyszenia. W latach 1992–2000 zasiadał w zarządzie Fundacji im. Stefana Batorego[10].
W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[11].
Życie prywatne
edytujMąż Ewy Kulik.
Przypisy
edytuj- ↑ Stanisław Krajewski, Konrad Bieliński. Non-viollence w praktyce? Akcja przeciwko zjednoczeniu organizacji studenckich. „Krytyka”. 2, 1978.
- ↑ Poczet KOR-owców. Członkowie-założyciele. tygodnik.com.pl, 30 września 2001. [dostęp 2016-12-30].
- ↑ Jan Józef Lipski: KOR. Londyn: Aneks, 1984.
- ↑ Łukasz Bertram (wybór i opracowanie): Obieg NOW-ej. Warszawa: IPN, 2013.
- ↑ Jan Skórzyński: Siła bezsilnych. Historia Komitetu Obrony Robotników. Warszawa: Świat Książki, 2012.
- ↑ Paweł Sowiński: Konrad Bieliński. W: Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Warszawa: Ośrodek KARTA, 2002, s. 38–40.
- ↑ Anna Machcewicz: Bunt. Strajki w Trójmieście, sierpień 1980. Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności, 2015.
- ↑ Andrzej Friszke: „Solidarność” podziemna 1981–1989. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Stowarzyszenie „Archiwum Solidarności”, 2006, s. 115–118, 433.
- ↑ Andrzej Friszke: „Solidarność” podziemna 1981–1989. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Stowarzyszenie „Archiwum Solidarności”, 2006, s. 484.
- ↑ Konrad Bieliński. encysol.pl. [dostęp 2016-12-30].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
Bibliografia
edytuj- Paweł Sowiński: Konrad Bieliński. W: Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. T. 2. Warszawa: Ośrodek KARTA, 2002, s. 38–40.
- Konrad Bieliński. encysol.pl. [dostęp 2016-12-30].
Linki zewnętrzne
edytuj- Notacje ECS, Solidarność – co zostało? Edycja VI, Konrad Bieliński. youtube.com, 5 czerwca 2015. [dostęp 2016-12-30].