Kompania graniczna KOP „Dubrowa”

Kompania graniczna KOP „Dubrowa”pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.

Kompania graniczna KOP „Dubrowa”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1924

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Dubrowy

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

batalion KOP „Krasne”

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano 10 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 12 kompanię graniczną KOP „Dubrowa”[3]. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 9 podoficerów, 5 nadterminowych i 99 żołnierzy służby zasadniczej[a].

W 1934 i w 1939 1 kompania graniczna KOP „Dubrowa” podlegała dowódcy batalionu KOP „Krasne”[4][b].

Służba graniczna

edytuj

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[5]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[6].

1 kompania graniczna „Dubrowa” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 28 kilometrów 142 metrów[7]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Głuszany”, „Lipienie” i „Mietkowo” z komendantury „Radoszkowicze”[8].

Wydarzenia

  • W meldunku sytuacyjnym z 29 stycznia 1925 napisano: 28 stycznia 1925 o godz. 6.00 na pododcinku kompanii patrol strażnicy nr 48 Zabłotkowszczyzna na drodze między miejscowością Węgłowszczyzna a Hermaczyska natknął się na trzech osobników. Doszło do wymiany strzałów, ale korzystając z ciemności bandyci zbiegli za granicę między słupami 626–627[9].
  • 23 lutego 1925, w godzinach nocnych naprzeciwko 48 strażnicy „Zabłotkowszczyzna”, trwała strzelanina. Kilkanaście pocisków przeleciało nad strażnicą. Obsada 46 strażnicy „Wiazyń” zatrzymała Abrahama Apfelbauma[10].

Kompanie sąsiednie:

Walki kompanii w 1939

edytuj

17 września 1939 Sowieci uderzyli między innymi na odcinek broniony przez kompanię graniczna KOP „Dubrowa”. Od godziny 4:00 do 6:00 trwała obrona strażnicy „Szapowały”. Dowodzona przez kpr. Niedzielskiego załoga została zaatakowana przez pododdziały 144 pułku kawalerii wspieranego przez baterię artylerii konnej. Po zranieniu dowódcy strażnicy, załoga złożyła broń. Poległo 3 obrońców, ciężko ranny kpr. Niedzielski wkrótce został zamordowany na terenie sowieckiej „zastawy”. Zginęło też kilku czerwonoarmistów[16].

Struktura organizacyjna

edytuj
 
Rozmieszczenie batalionu KOP „Krasne” w 1931
 

Strażnice kompanii w latach 1928[11], [17][8][18][19][c]

Strażnice kompanii w 1938[21]

Organizacja kompanii 17 września 1939[22][23]:

Dowódcy kompanii

edytuj
  • kpt. piech. Jan Cywicki (był 30 IX 1928 − 21 IV 1930) → odszedł do 7 ppLeg [24]
  • kpt. piech. Stefan Halski (4 IV 1930 −)[24]
  • kpt. piech. Franciszek Rudolf Burian ( − 5 V 1934)[24]
  • kpt. piech. Feliks Merka (5 V 1934[24] – ? → kierownik II referatu uzupełnień KRU Grodno)
  1. Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 366
  2. Szubański napisał, że przed 1937 rokiem kompania wchodziła w skład batalionu KOP „Iwieniec” → Szubański 1993 ↓, s. 277
  3. W 2000 Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 odnoszą się do stanu sprzed 1937 → Szubański 2000 ↓, s. 87. Wymienił następujące strażnice: „Wiazyńska”, „Szarpowały”, „Peliksze” → Szubański 1993 ↓, s. 277[niewiarygodne źródło?]
  4. wieś Powiażyń, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych
  5. wieś Hurnowicze, gmina Radoszkowice, powiat mołodeczański, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych
  6. majątek Wiażyń, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych
  7. folwark Szapowały, gmina Raków, powiat mołodecki, województwo wileńskie
  8. wieś Peliksze, gmina Raków, powiat mołodecki, województwo wileńskie → Baza miejscowości kresowych

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj