Kolonia fenicka – rodzaj kolonii, zakładany przez kolonistów fenickich. Kolonie fenickie, podobnie do greckich, miały zwykle charakter miejski i krótko utrzymywały kontakt z macierzystymi miastami.

Na żółto zaznaczono kolonie fenickie w basenie Morza Śródziemnego, na czerwono – kolonie greckie.

Fenicjanie zasiedlali głównie południowy zachód wybrzeży Morza Śródziemnego (np. Kartagina, Utyka, Rusaddir) i nieco na zachód od Gibraltaru (np. Gadir), ale także Baleary (np. Ebusos) oraz Sardynię (np. Tharros, Carales). Na terenach kontrolowanych przez te miasta powstało państwo Kartaginy. Jednak w innych rejonach Morza Śródziemnego przewagę zdobyli kolonizatorzy i handlarze z Grecji, co bezpośrednio wpłynęło na zwycięstwo Greków nad Fenicjanami w wojnie gospodarczej.

Kolonie nadatlantyckie

edytuj

Kolonie na wschód od Gibraltaru

edytuj

Kolonie na północnych wybrzeżach Afryki

edytuj

Kolonie na Balearach

edytuj

Kolonie na Sardynii

edytuj

Kolonie na Sycylii

edytuj

Kolonie na Malcie

edytuj