Kolegium jezuitów w Głogowie
Kolegium jezuitów w Głogowie – kolegium prowadzone przez zakon jezuitów sprowadzonych do Głogowa w czasie wojny trzydziestoletniej przez hrabiego Georga Oppersdorfa.
![](http://up.wiki.x.io/wikipedia/commons/thumb/7/74/G%C5%82og%C3%B3w_Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Bo%C5%BCego_Cia%C5%82a_2005.jpg/200px-G%C5%82og%C3%B3w_Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Bo%C5%BCego_Cia%C5%82a_2005.jpg)
Jezuici rezydowali w Głogowie od 1625, należąc do Prowincji Czeskiej zakonu (od 1754 do Prowincji Śląskiej). Do 1651 placówka miała status rezydencji, w 1651 uzyskała status kolegium. Kolegium istniało do 1776, tj. do kasaty Towarzystwa.
Około 1626 roku powstało gimnazjum liczące ok. 200 uczniów. W 1629 założono fundację konwiktu, a w 1662 lub 1679 powstał konwikt (utrzymujący przeciętnie 25 konwiktorów). W czasie wojen szwedzkich schroniło się w placówce jezuickiej kilku jezuitów polskich, m.in. Teofil Rutka, profesor retoryki w 1656 i Jerzy Lilienthal, profesor gramatyki w 1657.
Po wykupieniu terenu (prawdopodobnie z ruinami dawnego zamku książąt głogowskich z 1406 roku) i zebraniu wystarczających datków powstał kościół (pod wezwaniem Bożego Ciała) i budynek kolegium, zaprojektowane przez Giulia Simonettiego . Budynek był kilkakrotnie niszczony przez pożary (1715 i 1758) i odbudowywany. Po zniszczeniach II wojny światowej północne skrzydło kolegium zostało w latach 1966–1985 odbudowane i odrestaurowane.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Ludwik Grzebień SJ, Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564–1995, Kraków 1996 (wersja online)
- H. Hoffmann, Die Jesuiten in Glogau, Breslau 1926