Kodeks 054
Kodeks 054 (Gregory-Aland no. 054), ε 59 (von Soden)[1], Codex Barberini – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na VIII wiek[2].
| Data powstania |
VIII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
054 |
| Zawartość | |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
29 × 18,5 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Opis
edytujKodeks stanowiony jest przez 6 pergaminowych kart, o rozmiarach 29 na 18,5 cm. Zawiera tekst Ewangelii Jana 16,3-19,41. Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 36 linijek w kolumnie, najczęściej 27 liter w linijce. Majuskuła jest przeciętnej wielkości, pergamin gruby, atrament brunatny. Litery są grube, pochylone w prawo. Inicjały pisane są czarnym atramentem[3].
Tekst jest dzielony według Sekcji Ammoniusza, ale bez odniesień do kanonów Euzebiusza.
Grecki tekst kodeksu reprezentuje tekst bizantyjski, z pewną liczbą obcych naleciałości. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[2].
Wraz z minuskułem 392 stanowi ten sam rękopis (054 – 1-6 folios, 392 – 7-391 folios).
Kodeks został znaleziony przez kardynała Francesco Barberini (1597–1679) (stąd nazwa kodeksu)[4]. Obecnie kodeks przechowywany jest w Bibliotece Watykańskiej (Barberini Gr. 521)[2].
Tekst kodeksu został opublikowany przez Tischendorfa w 1846 roku (Monumenta sacra)[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 37.
- ↑ a b c K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 118. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. vol. 1. Leipzig: 1900, s. 83.
- ↑ F. H. A. Scrivener, A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament, Cambridge 1861, p. 119.
- ↑ C. Tischendorf, Monumenta sacra (1846), Prolegomena, p. 13; Text pp. 37 ff. and plate, no. 5.
Bibliografia
edytuj- Konstantin von Tischendorf, Monumenta sacra et profana (Leipzig: 1846), pp. 37 ff.