Kod da Vinci (ang. The Da Vinci Code) – ekranizacja powieści Dana Browna Kod Leonarda da Vinci wydanej w 2004. Film kręcono m.in. w oryginalnych wnętrzach Luwru i anglikańskiej katedrze w Lincoln. Światowa premiera filmu odbyła się 17 maja 2006.

Kod da Vinci
The Da Vinci Code
Gatunek

dramat, thriller

Data premiery

17 maja 2006
19 maja 2006 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

149 minut

Reżyseria

Ron Howard

Scenariusz

Akiva Goldsman

Główne role

Tom Hanks
Audrey Tautou
Ian McKellen
Alfred Molina
Paul Bettany
Jean Reno

Muzyka

Hans Zimmer

Zdjęcia

Salvatore Totino

Scenografia

Giles Masters
Tony Reading
Allan Cameron
Richard Roberts

Kostiumy

Daniel Orlandi

Montaż

Daniel P. Hanley
Mike Hill

Produkcja

John Calley
Brian Grazer

Wytwórnia

Columbia Pictures
Imagine Entertainment
Skylark Productions

Dystrybucja

Columbia Pictures

Budżet

125 000 000 USD[1]

Przychody brutto

758 239 851 USD[1]

Kontynuacja

Anioły i demony

Obsada

edytuj

Akcja filmu

edytuj

Robert Langdon, profesor historii Uniwersytetu Harvarda, służbowo przebywający w Paryżu, otrzymał informację od paryskiej policji, że kustosz Luwru, Jacques Saunière, został zamordowany. Stało się to w części galerii, w której eksponowana jest Mona Lisa. Okazało się, że przed śmiercią przekazał tajemniczą wiadomość dla swej wnuczki, Sophie Neveu, zatrudnionej przez paryską policję jako kryptolog. Śledztwo wnuczki wykazało, że zmarły należał do tajnego Zakonu Syjonu (Prieuré de Sion), którego członkami byli również Leonardo da Vinci, Victor Hugo i Isaac Newton. Zamordowany kustosz był Wielkim Mistrzem tego zakonu, a jego śmierć ma prawdopodobnie związek z tajemnicą sięgającą początków chrześcijaństwa. Robert Langdon i Sophie Neveu zostają oskarżeni o zabójstwo kustosza.

Ukrywając się podczas śledztwa, Langdon i Neveu natrafiali na kodowane wiadomości i symbole, ukryte w dziełach Leonarda da Vinci. O pomoc poprosili znajomego Langdona, Sir Leigha Teabinga, badacza świętego Graala. Teabing poinformował ich o odkryciach prowadzących do świętego Graala, o tym, że Jezus Chrystus ożenił się z Marią Magdaleną i miał z nią córkę, co wskazywało, że Kościół katolicki zbudowano na kłamstwie. Opus Dei, przedstawiona w filmie jako mafijna organizacja watykańska, podjęła próbę zlikwidowania dowodów roli Marii Magdaleny. Bohaterowie kontynuowali badanie początków Kościoła katolickiego w Londynie.

W zakończeniu filmu Leigh Teabing przyznaje się, że wikłał sieć fikcji, aby rzekomo poszukiwać św. Graala, w zamyśle mając jednak inny cel. Langdon, przechytrzając ścigającą go policję i członków Opus Dei, wychodzi z opresji zwycięsko. Neveu dowiaduje się, że sama jest potomkinią Chrystusa i Marii Magdaleny, a nad jej losem czuwa liczna grupa członków Zakonu Syjonu. Po całej akcji Langdon udaje się do Luwru, aby rozszyfrować na nowo wiadomość zamordowanego kustosza muzeum Luwru: Święty Graal to Maria Magdalena, spoczywająca w sarkofagu pod szklaną piramidą na dziedzińcu muzeum.

Wydźwięk filmu

edytuj

Pomimo zapewnień twórców filmu, że jest on fabularną fikcją, wywołał on już przed premierą kontrowersje w środowiskach katolickich. Część duchownych nawoływała do bojkotu filmu, jako szerzącego nieprawdziwy obraz historii i Kościoła katolickiego. Inni uznali, że tezy zawarte w filmie nie są zagrożeniem dla wiernych, a nawet mogą pobudzić ich do głębszego zapoznania się z prawdami wiary. Film wywołał szereg publikacji prasowych, dowodzących nieprawdziwości jego oraz książki, na której jest oparty. Po protestach duchownych prawosławnych na Białorusi projekcje filmu zostały wstrzymane. W Chinach film został wycofany z kin z powodu zbyt dużych zysków, jakie zaczął przynosić kinematografii USA.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj